Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Πώς να ηρεμήσει ο κομπλεξικός Χριστιανός όσο σκέφτεται πως εκείνη την ώρα κάποιοι κάπου έχουν οργασμό;

Οι Χριστιανοί μπορεί να συνεχίζουν να διαδίδουν την ανόητη και αυτάρεσκη άποψη πως η επικράτηση της θρησκείας τους στο ρωμαϊκό κράτος ήταν "θέλημα Θεού", αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς και τις ιδεοληψίες τους, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Απ’ τα μέσα του 2ου μ.Χ. αιώνα η παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι εμφανέστατη: πληθωρισμός, ανεργία, επιδημίες, σιτωδείες, ανασφάλεια, βαρβαρικές επιδρομές... Μιλάμε για μια "εποχή αγωνίας" που η υλική παρακμή επιδρά καταλυτικά σε κάθε επίπεδο της σκέψης και της ζωής. Μια μυρωδιά καμένου πλανιόταν στην ατμόσφαιρα...
Οι άνθρωποι σταδιακά παύουν να παρατηρούν τον εξωτερικό κόσμο και να προσπαθούν να τον ερμνηνεύσουν-κατανοήσουν. Στρέφονται προς τον εαυτό τους, προσπαθούν να περιχαρακώσουν την εσωτερική τους ισορροπία, και ανεπαίσθητα οδηγούνται σε ουσιαστική άρνηση της ζωής. Μιας ζωής που, άλλωστε έχει πολύ μικρή αξία και σχεδόν καμιά απόλαυση.
Οι μυστηριακές θρησκείες της Ανατολής και τα ανατολίτικης έμπνευσης φιλοσοφικά συστήματα κάνουν θραύση. Νεοπλατωνιστές, νεοπυθαγόριοι, στωικοί, γνωστικοί, ορφικοί και λοιποί μυσταγωγοί, άθελά τους στρώνουν το δρόμο στον τζιχαντιστικό χριστιανισμό.
Όταν ζεις μια ζωή χωρίς ελπίδα, γεμάτη θλίψεις, πόνο και βάσανα, ασυνείδητα προτιμάς το θάνατο. Καταστροφολογείς, συνομοσιολογείς, φαντάζεσαι πως πλησιάζει η συντέλεια του κόσμου, παραλογίζεσαι.
Εύκολα ο συφοριασμένος άνθρωπος θα δεχτεί πως ο κόσμος που ζει "κυβερνιέται απ’ τον διάβολο" ή πως ο αισθητός κόσμος είναι έργο ενός "κακού" θεού ή αποτέλεσμα της τιμωρίας του ανθρώπου για κάποια σοβαρή αμαρτία. 
Δεν θέλει πολύ να πιστέψεις πως πρέπει να μένεις "ξένος του κόσμου τούτου" για να ελπίσεις σε μια "μελλοντική ουράνια βασιλεία" όπου όλα θα είναι τέλεια και όλοι θα ζουν ευτυχισμένοι.
Κανείς ευτυχής άνθρωπος δεν αναρωτιέται "για ποιο λόγο ζει". Αυτοί είναι προβληματισμοί των κακομοίρηδων. Που μοιραία θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως η επίγεια ζωή είναι μια "κόλαση", ένα "καθαρτήριο αμαρτημάτων", πως η γέννηση είναι μια κακοτυχία και ο θάνατος λύτρωση...
Αναπόφευκτα θα υποτιμήσεις το υλικό σώμα σου, που πεινάει, κρυώνει, αρρωσταίνει, θα οδηγηθείς στην αυτομομφή, αυτοτιμωρία, ίσως και να αυτοευνουχιστείς για να μην διαιωνίζεται η δυστυχία του ανθρώπινου γένους. 
Το γνωστικό "Ευαγγέλιο των Αιγυπτίων" διδάσκει πως ο Χριστός ήρθε για να "καταστρέψει τα έργα του θηλυκού", δηλαδή για να δώσει τέλος στη σεξουαλική αναπαραγωγή...
Γύρω στο 200 μ.Χ. εθνικοί και χριστιανοί ανταγωνίζονται ποιος θα συκοφαντήσει περισσότερο το σώμα. Γι’ αυτούς η ζωή του σώματος είναι θάνατος της ψυχής. "Το σκοτώνω γιατί με σκοτώνει", λένε για το σώμα τους. 
Εξιδανικεύυν την αγαμία και την παρθενία, τον ασκητισμό και αναχωρητισμό. Αυτομαστιγώνονται, αλυσσοδένωνται, ανεβαίνουν σε στήλους, χώνονται ζωντανοί σε τάφους. 
Αλλά ταυτόχρονα ζηλεύουν και φθονούν όσους απολαμβάνουν το σεξ. Γι’ αυτό και οι κομπλεξικοί χριστιανοί έχουν μια σχετική εμμονή και συνδυάζουν τις σκληρότερες τιμωρίες της κολάσεως με τα "αμαρτήματα της σαρκός". Σα να λένε... "εμείς δεν απολαμβάνουμε σε τούτη τη ζωή το σεξ αλλά θα απολαύσουμε στην άλλη ζωή τις τιμωρίες των ηδονιστών"!
Ο χριστιανός που είναι τίγκα στο απωθημένο και στη νεύρωση δεν μπορεί να ησυχάσει όσο σκέφτεται πως την ώρα που αυτός κάνει προσευχές κι ανάβει καντήλια κάποιοι άλλοι έχουν τον τρίτο οργασμό τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: