Πριν λίγες μέρες ανέβηκε στους κινηματογράφους μια ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο "Πάρτι με λουκάνικα".
Ένα αφελές λουκάνικο πιστεύει πως οι άνθρωποι είναι θεοί και θα το οδηγήσουν στον παράδεισο.
Φαντάζεστε το σοκ που υπέστη το καημένο το λουκανικάκι όταν επιτέλους διαπίστωσε πως οι άνθρωποι απλά θέλαν να το ... κατασπαράξουν!
Δεν ξέρω εσάς τι συνειρμούς προκάλεσε η χιουμοριστική αυτή αλληγορία, αλλά εμένα ήρθε στο νου μου το ληστρικό και εκμεταλλευτικό ιερατείο που πουλάει "παράδεισο" στους αφελείς για να τους αρμέγει, να τους χειραγωγεί, να τους χρησιμοποιεί ως πραιτοριανούς και πολιτική επιρροή...
Κάνω τώρα ένα άλμα αιώνων και μεταφέρομαι πολλούς αιώνες πίσω, στην πόλη Μέμφιδα της αρχαίας Αιγύπτου που λατρευόταν ως θεός ο ταύρος Άπις.
Ο μέχρις ηλιθιότητας αφελής λαός τον έβλεπε απλά σαν ένα ζώο-θεό. Οι πιο μορφωμένοι σαν ενσάρκωση του Θεού και οι σοφοί σαν ένα σύμβολο γονιμότητας και ευημερίας...
Όταν ο Πέρσης βασιλιάς Καμβύσης Β’ κατέλαβε την Αίγυπτο, πήγε στη Μέμφιδα και αυτοπροσώπως κατέστρεψε το χρυσό άγαλμα του θεού-ταύρου. Θανάτωσε μάλιστα πολλούς ταύρους που φυλλάσσονταν ως ιερά ζώα και δεν τολμούσε κανείς ούτε να τα αγγίξει. Ο Καμβύσης έσφαξε τους ταύρους, τους τεμάχισε, τους έψησε και μοίρασε στο λαό μεζεδάκια.
Φυσικά, ο θεός-ταύρος δεν εκδικήθηκε ούτε τιμώρησε τον Καμβύση. Το είδαν αυτό οι ντόπιοι, άρχισαν να ξεθαρρεύουν, γλυκάθηκαν και με το βοδινό κρεατάκι και έκτοτε δεν ξαναλάτρεψε κανένας τον ταύρο!
Εδώ αφήνω τα συμπεράσματα δικά σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου