Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Χρειάζονται οι θρησκείες?

Και σοφός να μην είσαι καταλαβαίνεις πώς δημιουργήθηκαν οι θρησκείες.
Ο πρωτόγονος άνθρωπος όταν έβγαινε το πρωί απ' τη σπηλιά του για να κυνηγήσει, δεν ήξερε ούτε αν θα βρει τροφή ούτε αν θα γυρίσει ζωντανός.
Αναγκάστηκε έτσι ν' "ανακαλύψει" μια "ανώτερη δύναμη" που, με ορισμένες τελετές και προσφορές, θα την έκανε σύμμαχό του στον σκληρό καθημερινό αγώνα για επιβίωση...
Πρώτη μορφή θρησκείας ήταν η μαγεία. Και σε όλες τις επόμενες θρησκείες κυριαρχεί το μαγικό στοιχείο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ακόμα και στο σύγχρονο χριστιανισμό έχει παραμεριστεί κάθε ενδιαφέρον για τα θεολογικά ή τα δογματικά ζητήματα και "όλα τα λεφτά" είναι στα μαγικά: θαυματουργά αντικείμενα και εικόνες, τάματα, προφητείες, αγιασμένα νερά, τίμια ξύλα και λείψανα...
Ένα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα των μονοθεϊστικών θρησκειών είναι η ερμηνεία του κακού. Ένας τέλειος και πανάγαθος Θεός δεν είναι δυνατόν να έφτιαξε αυτόν τον φριχτό κόσμο που βλέπουμε γύρω μας.
Οι χριστιανοί θεολόγοι νομίζουν πως τη βρήκαν τη λύση: ο Θεός τα έφτιαξε όλα τέλεια και τον άνθρωπο ελεύθερο. Ο άνθρωπος όμως, κάνοντας λάθος επιλογές, προκαλεί τον πόνο και τη δυστυχία που μας περιτριγυρίζει.
Προσωπικά ακόμα ψάχνω να βρω τι ακριβώς λάθος έκαναν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που σκοτώνονται στους πολέμους ή από φυσικά φαινόμενα όπως οι σεισμοί τα τσουνάμι κ.λπ.
Κι αναρωτιέμαι αν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει πως τα παιδάκια που πεθαίνουν από πείνα στην Αφρική και στην Ασία έκαναν "κακή χρήση της ελευθερίας" τους...
Ας μην κουραζόμαστε με άλλα παραδείγματα (υπάρχουν χιλιάδες!).
Είναι προφανές πως οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται ψυχολογικά ένα ανώτερο στήριγμα, ένα πλασέμπο, μια τελευταία ελπίδα.
Και για να το αποκτήσουν είναι πρόθυμοι να καταπιούν αμάσητους όλους τους παραλογισμούς των θρησκειών...

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Γνωριμία με το Ισλάμ (Η') - Κοράνι, Εβραϊκή και Χριστιανική Βίβλος...


Το Κοράνι ήταν γραμμένο στα αραβικά και απαγορευόταν αυστηρά η μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες. Αν δεν κάνω λάθος, ο Κεμάλ ήταν ο πρώτος που έσπασε την απαγόρευση και διέταξε τη μετάφρασή του στα τούρκικα.
"Κοράνι" σημαίνει "Βιβλίο", "Ανάγνωσμα". Περιέχει, υποτίθεται, τη θεία αποκάλυψη στον Μωάμεθ μέσω του αγγέλου Γαβριήλ.
Είναι ένα βιβλίο αρκετά βαρετό, με πολλές επαναλήψεις και αντιφάσεις. Όπως και στην Εβραϊκή Βίβλο (την "Παλαιά Διαθήκη" των χριστιανών) ο Θεός έχει φάει γλιστρίδα και δεν βάζει μέσα γλώσσα. Μιλάει συνέχεια μέχρι τελικής πτώσεως!
Μόνο οι άσχετοι θεωρούν τον Ισλαμισμό (που σημαίνει "υποταγή στο θέλημα του Θεού") διαφορετική θρησκεία απ’ τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Άλλωστε, μέχρι και τον 9ο αιώνα, πολλοί θεολόγοι του Βυζαντίου κατέτασσαν το Ισλάμ στις "χριστιανικές αιρέσεις".
Το Κοράνι αυτοαποκαλείται "Τρίτη Διαθήκη". 
Υποτίθεται πως ο Θεός έστειλε πρώτα στους Ιουδαίους την Πρώτη Διαθήκη, το Νόμο του Μωυσή, και μετά τη Δεύτερη Διαθήκη του Ιησού. Αλλά επειδή Εβραίοι και Χριστιανοί αποστάτησαν και αλλοίωσαν τις θείες εντολές, τότε ο Θεός έστειλε και την Τρίτη Διαθήκη, που υποτίθεται πως είναι τελειότερη.
Κατά την προσωπική μου άποψη το Κοράνι είναι σαφώς κατώτερο ποιοτικά της Χριστιανικής Βίβλου. Λογικό, θα μου πείτε, γιατί εκείνο μεν είναι δημιούργημα των αραβικών νομαδικών φυλών, ενώ τα χριστιανικά κείμενα διαμορφώθηκαν σε ελληνορωμαϊκά πλαίσια.
Διαβάζω στο Κοράνι πολλές ιστορίες της χριστιανικής και εβραϊκής παράδοσης, αν και κάπως παραλλαγμένες.
Τονίζεται η αξία όλων των Προφητών, και κυρίως του Ιησού. Το Ισλάμ αναγνωρίζει πως ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας γεννήθηκε από την παρθένα Μαριάμ και πως αναστήθηκε. Αποδέχεται την ύπαρξη Κόλασης και Παράδεισου, την ανάσταση των νεκρών, πως όλα προέρχονται απ’ τον Θεό, επιβάλλει ασκητικό πνεύμα, δίνει μεγάλη σημασία στην ελεημοσύνη, στο ρόλο των αγγέλων, στην προσευχή...
Γενικά, είναι ένα φιλειρηνικό κείμενο, αν και κάποια εδάφιά του μπορεί να ερμηνευτούν και ως πολεμοχαρή και μοβόρικα. Αλλά κάτι τέτοιο ισχύει και με τα ιερά βιβλία των Εβραίων και των Χριστιανών. Μήπως και τα δικά της εγκλήματα η Ιερά Εξέταση δεν τα θεμελίωνε στα Ευαγγέλια;
Αν είσαι εγκληματική φυσιογνωμία θα βρεις χίλιες δυο δικαιολογίες για να "εξαγιάσεις" τις βρωμοδουλιές σου.
Υπάρχουν και μερικά σημεία που το Κοράνι είναι ανώτερο της Χριστιανικής Βίβλου. Πιο ρεαλιστικό και λογικό. Να μερικά παραδείγματα:
α) Θεωρεί βλασφημία να λένε οι Χριστιανοί πως ο Θεός έχει γιους και κόρες. Εντάξει, για έναν μοναχογιό λένε οι Χριστιανοί, αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλη κοτσάνα!
β) Το Κοράνι περιγράφει τον Παράδεισο σαν τόπο χλοερό και δροσερό, όπως κι οι Χριστιανοί. Αλλά αντιλαμβάνεται πως ένας τέτοιος τόπος είναι θανάσιμα βαρετός, οπότε προσθέτει και την παρουσία παρθένων κοριτσιών. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επαφή με την πραγματικότητα.
γ) Ο Χριστιανισμός καταδικάζει τη δημόσια εκδήλωση της φιλανθρωπίας. Το Κοράνι είναι μετριοπαθέστερο και λογικότερο. Σου λέει: "αξιέπαινος όποιος κάνει καλές πράξεις δημοσίως, αλλά ακόμα πιο αξιέπαινος όποιος της κάνει κρυφά"!
δ) Ο Ιησούς το έτσουζε πού και πού. Άσε που το πρώτο θαύμα του ήταν η μετατροπή του νερού σε κρασί. Το Κοράνι εδώ είναι πιο απόλυτο: μας απαγορεύει ακόμα και μια γουλιά αλκοόλης! Γιατί ξέρει τι κουμάσια είμαστε και πως δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσουμε το μέτρο!
ε) Οι χριστιανοί θεωρούν το σεξ αναγκαίο κακό, που επιτρέπεται μόνο για την τεκνοποίηση κι όχι για την απόλαυση. Το Κοράνι έχει άλλη άποψη: "Οι γυναίκες είναι το χωράφι των αντρών τους. Το οργώνεις με όποιον τρόπο θέλεις"! Πολύ σωστό αυτό...
στ) Για να μη μακρυγορούμε, ας επισημάνουμε και μια διαφορά του Κορανίου με την Εβραϊκή Βίβλο, η οποία επιβάλλει στις μοιχευόμενες γυναίκες ποινή θανάτου δια λιθοβολισμού. 
Ο Προφήτης, αντίθετα, λέει με αυστηρότητα: "Απαγορεύεται να σκοτώσεις τη γυναίκα σου που σε κεράτωσε. Απλά, την κλειδώνεις σπίτι και δεν της δίνεις νερό και φαΐ. Αν θέλει ο Θεός να τη σώσει, τη σώζει κι εσύ τότε υποχρεούσαι να τη συγχωρέσεις"! 
Μιλάμε για τεράστια σοφία. Σου λέει, αν ο κερατάς δεν τη σκοτώσει απ’ την πρώτη στιγμή που το αίμα έχει ανέβει στο κεφάλι του, τότε μάλλον δεν θα τη σκοτώσει ποτέ. Θα την αφήσει μερικές μέρες νηστική, θα πέσουν πάνω κι οι υπόλοιποι συγγενείς, θα του περάσουν τα νεύρα, θα της δώσει την επόμενη βδομάδα κανένα πιάτο φαγητό, θα διαδώσει πως την έσωσε ο θεός, άρα κι η δικιά του αξιοπρέπεια διασώζεται, και η γυναίκα γλυτώνει το θάνατο κι ο γάμος τους δεν διαλύεται!

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Απ’ τον αρχαίο θεό Μήνα στον ... άγιο Μάμα της Καππαδοκίας!

Οι αρχαίοι Καππαδόκες λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά Μα, που ήταν ταυτόχρονα μητέρα-δημιουργός και θεά του πολέμου. 
Προς τιμή της κάθε άνοιξη και φθινόπωρο οργανώνονταν εκστατικές-διονυσιακές τελετές. Στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους η Μα ταυτίστηκε και με άλλες θεότητες όπως την Περασία Άρτεμη.
Μαζί με τη Μα λατρευόταν κι ο όμορφος βοσκός Άτις, που ονομαζόταν και Μήνας, συνοδευόμενος από δύο λιοντάρια. 
Το στερεότυπο του θεού Μήνα διέσωσαν κι οι Χριστιανοί, που λάτρευαν στην ίδια περιοχή έναν άλλον άγιο, τον Μάμα (σαφής ο συσχετισμός με τον Μήνα) που επίσης συνοδεύεται από ένα λιοντάρι...
Μιας και μιλάμε για θρησκείες, θα ήταν παράλειψή μας αν δεν κάναμε μια σύντομη αναφορά στους τρεις "μεγάλους" Καππαδόκες "πατέρες" της Εκκλησίας.
Οι δύο εξ αυτών, Βασίλειος ο "Μέγας" και Γρηγόριος Ναζιανζηνός, σπούδασαν στην Αθήνα, έγιναν κολλητοί φίλοι, επηρεάστηκαν απ’ το νεοπλατωνικό ασκητισμό και επεχείρησαν μια χοντροκομμένη προσαρμογή της ελληνικής φιλοσοφίας στη χριστιανική πίστη. 
Ο τρίτος της "παρέας" ήταν ο Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Βασίλειου! 
Τι να πω... παντού οικογενειοκρατία. 
Ο Ιησούς ήταν δεύτερος ξάδελφος του Ιωάννη Βαπτιστή. Πρώτος επίσκοπος Ιερουσαλήμων ήταν ο Ιάκωβος, αδελφός του Ιησού. 
Κι ο Μέγας Βασίλειος, επίσκοπος Καισαρείας, έκανε επίσκοπο Νύσσης τον αδελφό του Γρηγόριο...
Πάντως, ο Γρηγόριος Νύσσης μπορεί να θεωρείται "Πατέρας της Εκκλησίας", αλλά στην πραγματικότητα είναι καραμπινάτος αιρετικός! 
Ουσιαστικά έφτιαξε μια δική του θεολογία, μια σύνθεση πλατωνικής, στωικής και ωριγενικής φιλοσοφίας. 
Πίστευε πως στα "έσχατα" όλοι οι αμαρτωλοί θα αποκατασταθούν, ακόμα κι ο Διάβολος, και ολόκληρη η Πλάση θα επανέλθει στο αρχικό της κάλος, όπως ακριβώς βγήκε απ’ τα χέρια του Θεού...

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Χριστιανέ, πες "αλεύρι"! Ο Άττης σε γυρεύει...

Η περιοχή που σήμερα λέμε Μικρά Ασία κάποτε λεγόταν Φρυγία. Ήταν ο τόπος που γεννήθηκαν, εδραιώθηκαν και εξαπλώθηκαν οι περισσότερες μυστηριακές θρησκείες της Ανατολικής Μεσογείου.
Η βίαιη θρησκευτική έκσταση ήταν ενδημικό φαινόμενο της Φρυγίας. 
Ακόμα κι οι πρώτοι Χριστιανοί στην περιοχή αυτοί, οι λεγόμενοι "Μοντανιστές", κάτι σαν τους σημερινούς Χιλιαστές, συνήθιζαν να πέφτουν σε έκσταση και να προφητεύουν διάφορες ανοησίες. 
Αλλά και οι δερβίσηδες, οι μυστικιστές του Ισλάμ, που με την περιστρεφόμενη κίνησή τους πέφτουν σε βαθιά έκσταση, εδώ μεγαλούργησαν για αιώνες...
Εκείνη όμως η λατρεία που κατεξοχήν θεωρείται "ντόπια" είναι της Μεγάλης Μητέρας, που διαδόθηκε στον υπόλοιπο κόσμο με διάφορα ονόματα όπως Ρέα, Κυβέλη κ.λπ.
Αυτή η Θεά ερωτεύτηκε ένα νεαρό βοσκό τον Άττη, που τυχαίνει να είναι και γιος της. Η σχετική μυθολογική πλοκή κυκλοφορούσε σε πολλές εκδοχές με έρωτες, θανατικά, ευνουχισμούς, αναστάσεις νεκρών κ.λπ.
Η λατρεία του Άττη, που διαδόθηκε σ’ όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διαρκούσε 13 μέρες, πριν και μετά την εαρινή ισημερία. Δηλαδή κατά τον ίδιο χρόνο που οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί γιορτάζουν το δικό τους Πάσχα.
Πρόκειται για μια κλασική λατρεία της γονιμότητας που περιλάμβανε και ομαδικά όργια. Τα οποία έβλεπαν οι χριστιανοί και φρίκαραν. Και μέσω της στρατευμένης ιστοριογραφίας μάς τα πλασάρουν ως δείγμα "ρωμαϊκής παρακμής" ενώ ήταν απλά η ιεροτελεστία προς τιμή της Κυβέλης και του Άττη...
Ο Άττης, όπως κι ο φοινικικός Άδωνις, ο αιγυπτιακός Όσιρις, ο ασιατικός Διόνυσος, ο χριστιανικός Ιησούς,  είναι η προσωποποίηση-θεοποίηση του θανάτου και της ανάστασης της φύσης. Της χειμερινής παρακμής και της ανοιξιάτικης φούντωσης.
Οι πιστοί του Άττη πενθούν και θρηνούν το θάνατό του. Τα πάθη του θεού συμβολίζονταν μ’ έναν άντρα καρφωμένο στον κορμό ενός δέντρου. Και κάτω απ’ αυτό ήταν ένας αμνός, ο "Κριός της εαρινής ισημερίας". 
Το πεύκο συμβόλιζε το πτώμα του θεού. Το έκοβαν, το στόλιζαν με βιολέτες και το έφερναν στο ναό. Ταυτόχρονα απείχαν από κάθε είδους σεξουαλική πράξη, πολυφαγία κ.λπ. Εκδήλωναν τη θλίψη και την οδύνη τους αυτομαστιγούμενοι, όπως οι σιίτες μουσουλμάνοι που βλέπουμε κάθε χρόνο στους δρόμους του Πειραιά.
Οι ιερείς χαράκωναν τα κορμιά τους και οι νεοφώτιστοι αυτοευνουχίζονταν. Αυτό μας θυμίζει μια ανάλογη έντονη τάση των πρώτων χριστιανών, που την καταδίκασε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος.
Στις 25 Μάρτη ο Άττης κάθε χρόνο ανασταίνεται. Ακολουθούν ξέφρενοι πανηγυρισμοί και ξεφαντώματα. Αυγά βάφονται κόκκινα και μοιράζονται. 
Και φυσικά ακολουθεί θυσία ταύρου, γνωστή ως "ταυροβόλιον". Το έθιμο αυτό της ταυροθυσίας επιβιώνει ακόμα και σήμερα σε κάποιες περιοχές στα Μεσόγεια Αττικής κάτω απ’ τη μύτη των τοπικών παπάδων και δεσποτάδων...
Αξίζουν δυο λόγια για την ταυροθυσία της φρυγικής λατρείας, που είχε έντονο σωτηριολογικό χαρακτήρα.
Κάτω απ’ το σημείο της σφαγής του ζώου ανοιγόταν ένας λάκκος που έμπαινε ο μυούμενος πιστός. Πάνω τοποθετούσαν μια σχάρα απ’ όπου περνούσε το αίμα του ζώου και έρενε τον μυούμενο. 
Έτσι μεταδιδόταν στον πιστό η σφύζουσα δύναμη του ιερού ζώου, τον αναγεννούσε, τον καθιστούσε άφθαρτο και αθάνατο, τον ταύτιζε με το Θεό. Ήταν σαφώς ένα είδος "θέωσης". 
Ύστερα, τον έβγαζαν απ’ το λάκκο του φορούσαν ένα γιορταστικό φόρεμα και στο κεφάλι στεφάνι και τον τιμούσαν σα θεό, σαν έναν "άλλον Άττη"...
Βέβαια, οι ιερείς του Άττη δεν υστερούσαν καθόλου απ’ τους χριστιανούς συναδέλφους τους. 
Ο Φιλόστρατος αναφέρει πως κάποιοι ιερείς της Κυβέλης συγκροτούσαν θιάσους (δηλαδή μοναστικές αδελφότητες) γύριζαν τα χωριά κουβαλώντας σ’ ένα γαϊδούρι το άγαλμα της Θεάς, ντύνονταν με γυναικεία ρούχα, τραγουδούσαν, χόρευαν, ασχημονούσαν, ζητιάνευαν και εξαπατούσαν τους αγράμματους χωρικούς με προφητείες, εξορκισμούς, νεκροφανείες.
Ήταν ένα μάτσο ακόλαστων και βρωμοκίναιδων παπάδων...

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Το μυστήριο του Ιησού (IΘ’ - Τελικά, αναστήθηκε;)

Ο Παύλος έγραψε σε μια επιστολή του πως αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε τότε είναι μάταιο το κήρυγμα και η πίστη των χριστιανών!
Αυτό με ξεπερνάει! Δηλαδή τόσες και τόσες θρησκείες που δεν έχουν "αναστάσεις", π.χ. Ταοϊσμός, Βουδισμός, Ισλάμ, υστερούν σε κάτι; Δεν κατάλαβα...
Αλλά ας μπούμε και στην ουσία του πράγματος:
Τα ίδια τα Ευαγγέλια δεν περιγράφουν καμιά απολύτως "Ανάσταση". Μας λένε μόνο πως κάποιες ευσεβείς γυναίκες βρήκαν τον τάφο του Ιησού άδειο.
"Άδειος τάφος" σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει και "ανάσταση"! Σημαίνει ίσως νεκροφάνεια, αφαίρεση του πτώματος κ.λπ.
Αυτή την αδυναμία των "ιερών" τους κειμένων την εντόπισαν γρήγορα οι Χριστιανοί. Άλλωστε δέχονταν ισχυρή πολεμική και αμφισβήτηση. Οπότε, για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους επινόησαν τις εμφανίσεις του "αναστημένου" Ιησού. 
Όλα τα σχετικά χωρία είναι κακογραμμένα και αποτελούν αποδεδειγμένα πλέον μεταγενέστερες προσθήκες. Δεν μιλάμε για πλαστογραφία κάποιων λέξεων ή, έστω, φράσεων. Αλλά για προσθήκη δύο ολόκληρων κεφαλαίων. Αναφέρομαι στα τελευταία κεφάλαια του Ιωάννη (25 στίχοι παρακαλώ) και του Μάρκου (12 στίχοι)!
Ο Ιησούς είχε προαναγγείλει την ανάστασή του, που θα γινόταν τρεις μέρες και τρεις νύχτες μετά το θάνατό του, όσο κράτησε δηλαδή και η παραμονή του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους.
Όμως αυτοδιαψεύστηκε. Αν δεχθούμε πως πέθανε την Παρασκευή και αναστήθηκε την Κυριακή, τότε έμεινε νεκρός μόνο μια μέρα και δυο νύχτες. Λείπουν δυο μέρες και μια νύχτα!
Άσε που όλα όσα υποτίθεται έγιναν κατά το θάνατό του ήταν μούσια. Κανένας μεγάλος σεισμός δεν συνέβη στην Παλαιστίνη το πρώτο μισό του 1ου αιώνα, ούτε κανένας ιστορικός αναφέρει πως σηκώθηκαν οι νεκροί απ’ τα μνήματά τους και περιφέρονταν στους δρόμους των πόλεων. Καλά, πόσο ψυχανώμαλοι πρέπει να ’ταν αυτοί που έγραψαν τέτοια πράγματα;
Για τις υποτιθέμενες μαρτυρίες των Μυροφόρων τα ’χουμε ξαναγράψει. Τέσσερα ευαγγέλια έχουμε, τέσσερις εντελώς διαφορετικές εκδοχές μας δίνουν. Κανένας ευαγγελιστής δεν συμφωνεί με τον άλλον. Ούτε στον αριθμό των μυροφόρων, ούτε στον αριθμό των αγγέλων που υποτίθεται πως είδαν στον κενό τάφο...
Μεγάλο τουρλομπούκι επικρατεί και στις υποτιθέμενες εμφανίσεις του αναστηθέντος.
Κατά τον Ματθαίο έγινε μόνο μία εμφάνιση. Ο Λουκάς αναφέρει δύο, ο Μάρκος τρεις κι ο Ιωάννης τέσσερις. Σύμφωνα με τις Πράξεις ο αριθμός των εμφανίσεων ήταν αδιευκρίνιστος, ενώ διαφορετική εκδοχή διατυπώνει ο Παύλος!
Πέστε μου τώρα εσείς ποιον και τι να πιστέψουμε.
Ένα άλλο σημείο που κάνει "τζιζ" είναι και το ερώτημα για τι είδους "ανάσταση" μιλάμε.
Πρόκειται για μια επιστροφή στην επίγεια ζωή; Επανήλθε ο Ιησούς στην προτεραία κατάσταση ή σε μια άλλη; 
Στα ευαγγέλια περιγράφεται μια θολή κατάσταση επανένωσης σώματος και ψυχής όπου το σώμα μπορούσε να περνάει από κλειστές πόρτες και συμπαγείς τοίχους. Κάτι σαν φάντασμα δηλαδή...
Η όλη φάση μού θυμίζει την παράδοση βουντού της Αϊτής. Κάνουν κι εκεί λόγο για "ανάσταση νεκρών" που διαθέτουν υπερφυσικές δυνατότητες. Αλλά εκείνοι είναι ζόμπι...