Ο σταυρός δεν είναι εθνικό σύμβολο!

Τα ’χουμε ξαναπεί αλλά καλό είναι να τα επαναλαμβάνουμε πότε-πότε προς εμπέδωση:

"Ρωμιοί" ονομάζονταν οι άνευ εθνικότητας υπήκοοι του ρωμαϊκού κράτους.

Τους ένωναν η χριστιανική πίστη και η ρωμαϊκή αυτοκρατορική ιδέα.

Όταν το ρωμαϊκό κράτος διασπάστηκε σε Ανατολικό και Δυτικό, το κάθε μέρος διεκδίκησε για τον εαυτό του τη ρωμαϊκή οικουμενική ιδεολογία. Και προσπάθησε να σφετεριστεί τον όρο "ρωμαϊκό".

Οι Δυτικοί αποκαλούσαν υβριστικά τους Ανατολικούς "Γραικούς", δηλαδή απολίτιστους και φανατικούς ανατολίτες. Κάτι σαν "γύφτουλες". Κι αυτή η αρνητική έννοια του Γραικού διατηρείται ακόμα σε ορισμένες δυτικές κοινωνίες, κυρίως της Βόρειας Ιταλίας.

Οι Ανατολικοί, με τη σειρά τους, αποκαλούσαν τους Δυτικούς "Φράγκους", δηλαδή βάρβαρους και πολεμοχαρείς Ευρωπαίους... Ο όρος "Έλλην" ποτέ δεν είχε την έννοια της φυλής, του έθνους, της βιολογικής καταγωγής. Γι’ αυτό και ποτέ δεν υπήρξε πόλη, κράτος, βασίλειο, αυτοκρατορία, ούτε καν χωριό, με το όνομα "Ελλάδα"! Η λέξη "Έλληνας" είχε καθαρά πολιτισμική-θρησκευτική σημασία και αποδιδόταν σε όποιους υιοθετούσαν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και ζωής... 

Όταν ιδρύθηκε το κράτος μας, ετέθη και το πρόβλημα της ονομασίας του. Μεταξύ των τριών υποψηφίων ονομάτων Ελλάδος-Ρωμυλίας-Γραικίας επικράτησε το τρίτο.

Πιστεύω πως η επιλογή του ονόματος Γραικία-Γραικοί, όσο κι αν είναι υποτιμητικό, αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα των αρχών του 19ου αιώνα. 

Τότε ήμασταν ένα συνονθύλευμα ληστρικών φυλών, απαίδευτοι, φανατικοί, θρησκόληπτοι, που το μόνο που μας ένωνε ήταν μια δεισιδαιμονική πίστη στην ορθόδοξη ανατολική εκκλησία. Και η μόνη σημαία που θα μπορούσε κάτι να μας πει ήταν ένα πανί με το σταυρό στη μέση.

Από τότε πέρασαν σχεδόν 2 αιώνες. Και πολλά άλλαξαν στη διαδρομή. 

Η χριστιανική πίστη του λαού μας υποχώρησε σημαντικά, αυξήθηκε κατακόρυφα ο αγνωστικισμός, η αθεΐα, η θρησκευτική αδιαφορία, ήρθαν κι οι αλλόπιστοι μετανάστες και οι συσχετισμοί ανατράπηκαν.

Η Χριστιανική Εκκλησία έχασε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής και πολιτικής της επιρροής. Ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια έχει κυριολεκτικά ξεδοντιαστεί. 

Έφαγε και τρώει αλλεπάλληλα χαστούκια: καθιέρωση πολιτικού γάμου, αποποινικοποίηση μοιχείας, συναινετικό διαζύγιο, ισότητα δύο φύλων, μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αποτέφρωση νεκρών, σύμφωνα συμβίωσης για ετερόφυλα και ομοφυλόφιλα ζευγάρια, πρωθυπουργοί και υπουργοί αρνούνται να δώσουν όρκο κ.λπ κ.λπ.

Η Εκκλησία δίνει πλέον μάχες οπισθοφυλακής. Έχει καταντήσει ένας υπερ-συντηρητικός οργανισμός που παλεύει να κρατήσει πίσω την κοινωνία και να διασφαλίσει τα προνόμιά της.

Από φορέας ενότητας έχει καταντήσει πηγή διαίρεσης και διχασμού!

Νομίζω πως έχουμε ήδη μπει σε μια διαδικασία μετατροπής μας από Γραικούς σε Έλληνες.

Δεν είμαστε πια οι φανατικοί θρησκόληπτοι που προσπαθούν να κάνουν όλους τους άλλους σαν αυτούς. Θυμάστε πόσο αηδιαστική ήταν η επιμονή των Γραικών να βαπτίζουν σχεδόν με το ζόρι τους άμοιρους Αλβανούς μόλις άρχισαν να πρωτοπατάν το πόδι τους στη χώρα μας;

Σίγουρα έχουμε αρχίσει να γινόμαστε κάπως πιο ανεκτικοί, πιο ανοιχτόμυαλοι, λιγότερο φανατικοί, λίγο πιο ορθολογιστές, δηλαδή πιο Έλληνες.

Οι λαοί είναι όπως τα άτομα. Αν δεν εξελίσσονται, δεν προοδεύουν, δεν προσαρμόζονται, μαραζώνουν και πεθαίνουν.

Πιστεύω πως η μόνη ελπίδα σωτηρίας μας είναι να μετατραπούμε επιτέλους σε Έλληνες.

Να απορρίψουμε και ν’ αλλάξουμε όλα τα γραικικά σύμβολα. 

Να φτιάξουμε άλλη σημαία χωρίς σταυρούς ή θρησκευτικά σύμβολα, που πλέον διχάζουν και δεν ενώνουν.

Ν’ αλλάξουμε το Σύνταγμά μας, που τώρα μοιάζει με ευχέλαιο! Ξεκινάει με το "στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Να χωριστεί οριστικά η Εκκλησία απ’ το Κράτος και να μετατραπεί σε ένα απλό σωματείο.

Και ν’ αλλάξουμε και εθνικό ύμνο. Αυτοί οι στίχοι για τα "ιερά κόκαλα" και τις "όψεις του σπαθιού τις φοβερές" ακούγονται πολύ γελοίοι σήμερα.

Προσεχώς θα σας πω τι προτείνω για τα νέα Εθνικά μας Σύμβολα. Ελληνικά κι όχι Γραικικά.