Εκ πρώτης, ακούγεται σαν μια ομολογία πίστεως στο μονοθεϊσμό. Σαν απαγόρευση της πολυθεΐας, ειδωλολατρίας, αθεΐας και του αγνωστικισμού.
Εμβαθύνοντας όμως στη μελέτη της Βίβλου διαπιστώνω πως πρόκειται περισσότερο για εντολή "μονολατρίας" παρά "μονοθεΐας".
Είναι εμφανής στη Βίβλο η ύπαρξη και άλλων Θεών. Που απλώς είναι πιο ανίσχυροι του Γιαχβέ.
Π.χ. στο βιβλίο της Εξόδου, λίγο πριν τη δέκατη πληγή του Φαραώ, ο Γιαχβέ υπόσχεται πως θα "ταπεινώσει και θα εκδικηθεί όλους τους Θεούς της Αιγύπτου".
Κι οι Εβραίοι, μετά το πέρασμα της Ερυθράς, ψάλλουν το "Κανείς μεταξύ των Θεών δεν είναι σαν κι εσέ Κύριε".
Άρα, υπάρχουν και παραϋπάρχουν πολλοί Θεοί!
Άλλωστε, ο Θεός των Εβραίων μπορεί να είναι ζηλότυπος και να μην ανέχεται τη λατρεία άλλων θεών, αλλά "μοναδικός" δεν είναι! Άσε που το όνομα του Γιαχβέ, όπως λέγαμε τις προάλλες, είναι σε πληθυντικό αριθμό και, κατά κυριολεξία, ερμηνεύεται ως "Θεοί"...
Οι Χριστιανοί ακολούθησαν το παράδειγμα των Εβραίων και ο δικός τους Θεός είναι κι αυτός πολλαπλός! Τριαδικός.
Εδώ βέβαια μπαίνουν στο παιχνίδι και πολλές επιδράσεις του ελληνορωμαϊκού κόσμου (π.χ. η "ιερή τριάς") αλλά και του Ινδουισμού.
Με τη χριστιανική λογική κι ο θεός των ινδουιστών είναι ένας και τριαδικός. Που εμφανίζεται με τα τρία πρόσωπα του Μπράχμαν-Βισνού-Σίλβα που αντιστοιχούν στις τρεις θείες ιδιότητες του Δημιουργού-Προστάτη-Τιμωρού...
Με την ίδια λογική, "μονοθεϊστική" θρησκεία θα μπορούσε να θεωρηθεί και η ελληνική. Όπου ο υπερ-Θεός Απόλλων, με τα αναρίθμητα επίθετα, είναι η σύνοψις του δωδεκάθεου.
Άλλωστε, ο ίδιος ο Πλούταρχος (ιερέας του Απόλλωνα) γράφει στα Ηθικά του πως "Απόλλων" σημαίνει "όχι πολλοί", δηλαδή "ένας"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου