Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Είναι ο Χριστιανισμός "καταστροφική θρησκεία"?

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας επιτρέπουν να χαρακτηρίσουμε το Χριστιανισμό "καταστροφική θρησκεία".
Κατ' αρχήν καλλιεργεί στον άνθρωπο την πεποίθηση πως είναι ένα απόλυτα αδύναμο και πλήρως εξαρτημένο απ' το Θεό ον. 
Μια τέτοια νοοτροπία οδηγεί σε μια παθητική στάση ζωής. Μετατρέπει τον άνθρωπο σε "θύμα", σ' ένα είδος "κατοικίδιου" και άβουλου πλάσματος...
Ο Χριστιανισμός βρίσκεται εκτός κάθε πραγματικότητας! 
Μας αναγκάζει να συνθλιβόμαστε ανάμεσα σε φανταστικά "αίτια" και "αποτελέσματα". 
Μας αποπροσανατολίζει τροφοδοτώντας μας συνεχώς με αντιφατικά μηνύματα. Όπως, π.χ., πως ο Θεός είναι ταυτόχρονα στοργικός πατέρας και τρομερός κριτής, η απόλυτη αγάπη που συγχωρεί και η κορύφωση της δικαιοσύνης που τιμωρεί...
Κάθε αμαρτία θεωρείται προσβολή της υπόστασης του Θεού! Κι αυτός το παίρνει προσωπικά, το "φυλάει μανιάτικο", "αργεί αλλά δεν λησμονεί" κι απολαμβάνει να εκδικείται τους ανυπάκουους. 
Απαιτεί απ' τον αμαρτωλό να ταπεινωθεί, να εξευτελιστεί, να συρθεί στο χώμα προκειμένου να τον συγχωρήσει. Ο Θεός του Χριστιανισμού απολαμβάνει την εκδίκηση. Που, ως γνωστόν, είν' ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...
Ο Χριστιανισμός αποκηρύσσει την ανθρώπινη φύση. Θεωρεί το σώμα μας "πηγή αμαρτίας", τις φυσικές ορμές "επικίνδυνους πειρασμούς", τις αμφιβολίες και τα διλήμματα του καθημερινού βίου "σκανδαλισμούς"!
 Όλες οι εκφράσεις των φυσικών ενστίκτων μας, οι βιολογικές και ψυχολογικές μας ανάγκες τίθενται υπό διωγμόν.  
Μας υποχρεώνει να διαμορφώσουμε μια ταπεινωτική εικόνα του εαυτού μας. Και το χειρότερο: προκαλεί μια συνεχή εσωτερική πάλη, έναν διαρκή πόλεμο με τα ένστικτά μας, που όποιος επιμείνει στα σοβαρά θα καταλήξει στο τρελάδικο!
Η αδυναμίας μας ν' αλλάξουμε την ανθρώπινη φύση θεωρείται απ' το Χριστιανισμό "αποτυχία"! Η ίδια η Εκκλησία μάς τσακίζει κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης και μετά έρχεται να μας "θεραπεύσει" δήθεν απ' το πρόβλημα που η ίδια μας δημιούργησε!
Ακόμα κι η περιβόητη χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον είναι ένα κενό σύνθημα, ένα άδειο πουκάμισο. 
Είναι απλά ένα μέσο να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας χρησιμοποιώντας τους άλλους. Προβάλλει μια δήθεν αδιάκριτη κι επιφανειακή καλοσύνη προς όλους για να κρύψει την πλήρη αδιαφορία μας προς τον συγκεκριμένο πάσχοντα συνάνθρωπο.
Η "χριστιανική αγάπη" συχνά μετατρέπεται σε μια ψυχαναγκαστική νεύρωση, σε μια υποκριτική συμφεροντολογία ("δίνεις λίγα στην παρούσα ζωή για ν' απολαύσεις εκατονταπλάσια στη μέλλουσα"), σε μια αυτοδικαιωτική εξαπάτηση του εαυτού μας και της κοινωνίας ("δείτε πόσο ενάρετος και φιλάνθρωπος είμαι!").
Για το πώς αντιμετωπίζει την "αγάπη" η Εκκλησία, δείτε τον τρόπο που η ίδια προβάλλει το "φιλανθρωπικό" της έργο. 
Αφού παίρνει τα δικά μας χρήματα που εμείς της εμπιστευόμαστε, οικειοποιείται προκλητικά το όποιο έργο και το επικαλείται έναντι του Κράτους προκειμένου να εξασφαλίσει προνόμια, φοροαπαλλαγές, μερίδιο εξουσίας...

6 σχόλια:

Ιωάννης Σ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ψονθομφανήχ είπε...

Ξεκινάω με ύφος αυστηρό: καλώς τονε κι ας άργησες! Πού
χάθηκες τόσον καιρό Ένοχε; Έγραψες πολλές αδικαιολόγητες
απουσίες...

Συνεχίζω απ’ το τελευταίο: εννοείται πως δεν πρόκειται
να σας χλευάσω. Πρώτον, γιατι κατάλαβα πως όποιος δεν
μπορεί να αποδεχτεί τον άλλον όπως είναι, τότε έχει ο
ίδιος πρόβλημα.
Και, δεύερον, γιατί έχω την άποψη πως ήταν ένα απ’ τα
καλύτερα σχόλιά σου στο ιστολόγιο. Δεν γράφεις πουθενά
πως με παρασέρνει ο μισόκαλος διάβολος κλπ
Βέβαια, διατυπώνετε την ειλικρινή σας πρόθεση να νε "σώσετε",
αλλά αυτό είναι κάπως βερμπαλιστικό, μια κούφια μεγαλοστομία
που προϋποθέτει πολλά πράγματα όπως πως υπάρχει "σωτηρία", πως
έχουμε ανάγκη "σωτηρίας" και πως εσείς ανακαλύψετε τον "αληθινό
δρόμο της σωτηρίας".
Προσωπικά όλ’ αυτά τα αρνούμε... Τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνεται
τη "σωτηρία" η χρ/κή θρησκεία, αλλά και οι υπόλοιπες θρησκείες...

Πολύ "γεμάτο" το σχόλιό σας και μεστό. θα σχολιάσω μόνο τρία σημεία:
α) Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον που ποθεί την αιώντητα, όπως λέτε. Είναι
ένα ον που ποθεί την αθανασία. Ως εκδήλωση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.
Κι επειδή γνωρίζει πως με τη φυσική του υπόσταση δεν πρόκειται να
παραμείνει αθάνατος, προσπαθεί να το πετύχει με τρόπο μεταφυσικό.
Κι έτσι κατασκευάζει παρηγορητικά ψεύδη.
β) Η σύνδεση της "σωτηρίας" με την τήρηση εντολών είναι πολύ
"πρωτόγονη"!Μας ανάγει σε κώδικες του Χαμουραμπί και στο αιγυπτιακό
"Βιβλίο των Νεκρών", τα οποία αντέγραψε ο Μωυσής ή όπως αλλιώς έλεγαν
τον ηγέτη των Εβραίων. Σήμερα τέτοιες απόψεις δεν μπορούν να σταθούν
στα σοβαρά.
γ) Η "αγάπη" που υποτίθεται πως πρεσβεύει ο χρ/μος είναι μια πολύ
προβληματική κατάσταση. Ειδικά η αγάπη και προς τον εχθρό και προς
τον εγκληματία είναι και πολύ επικίνδυνη. Δεν θα επεκταθώ άλλο. Μου δώσατε όμως αφορμή να "ανεβάσω" στο επόμενο ποστ μια αναφορά του φιλοσόφου
Κορνήλιου Καστοριάδη για τη χρ/κή αγάπη..

Ευχαριστώ που με διαβάζετε, και να μην ξανακάνετε απουσίες

Ιωάννης Σ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ιωάννης Σ. είπε...

Κατά Λουκάν 6, 27-36

Αλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς. τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς. παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει. καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.


Κατά Ιωάννη 17, 19-21

καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ. Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν

Ιωάννης Σ. είπε...

,ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν

Όλοι οι άνθρωποι να γίνουν ένα μέσω της αγάπης του Χριστού και την πίστη σε αυτόν.

Ψονθομφανήχ είπε...

Μου αρέσει το όνομα που διαλέξατε: "Ένοχος"!
Αντιπροσωπευτικότατο της ηθικής που επιλέξατε να
ακολουθείτε, δηλαδή της χρ/κής.
Η εντολή να αγαπάμε ακόμα και τον εχθρό μας, ακόμα
κι έναν εγκληματία, είναι όντως κάπως πρωτότυπη, αλλά
αυτό δεν είναι θετικό, όπως εσείς προσπαθείτε, να το
παρουσιάσετε, αλλά πολύ αρνητικό.
Γιατί οδηγεί σε παθογένειες.
Είναι μια εντολή που εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται
ποτέ να εφαρμοστεί. Γιατί είναι αντίθετη με την ανθρώπινη
φύση, τη στοιχειώδη λογική αλλά και το αίσθημα της δικαιοσύνης.
Όταν, λοιπόν, μια θρησκεία σου βάζει υποχρεώσεις
απραγματοποίητες, σου δημιουργεί ενοχικά σύνδρομα που έχουν
πολλές παρενέργειες.
Αλλά αυτά θα τα πει καλλίτερα ο Καστοριάδης στην επόμενη
ανάρτηση...