Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Το μυστήριο του Ιησού (Ι’ - Βρέθηκε ο τάφος του πατέρα του Ιησού!)

Τα Ευαγγέλια ως ιστορικά κείμενα δεν αντέχουν σε καμιά σοβαρή κριτική. Είναι ένας χυλός γεμάτος αντιφάσεις, αναχρονισμούς, λάθη και φτηνή προπαγάνδα.
Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στη γέννηση του Ιησού και τονίσαμε κάποιες κραυγαλέες αντιφάσεις και ανακρίβειες των "ιερών βιβλίων".
Αλλά δεν είναι μόνο η γέννηση του Ιησού που μπάζει από παντού. Είναι και η σταύρωση. Την οποία ο μεν Ιωάννης τοποθετεί χρονικά την παραμονή του Πάσχα, οι δε άλλοι ευαγγελιστές στην ημέρα του Πάσχα.
Είναι και η ανάσταση! Διαβάστε τα αποσπάσματα με τις μυροφόρες και θα καταλάβετε. Τέσσερα ευαγγέλια, τέσσερις διαφορετικές εκδοχές για το ποιες ήταν οι μυροφόρες, πόσες ήταν, τι και ποιον είδαν και τι τους είπε αν τους είπε...
Μαρτυρίες για τον ιστορικό Ιησού έχουμε τον 2ο αιώνα από δυο Ρωμαίους ιστορικούς. Αλλά ο ένας τον αναφέρει σαν "Χρήστο" κι ο άλλος σαν "Χριστό". Προφανώς αγνοούσαν πως η λέξη "χριστός" είναι η ελληνική μετάφραση του εβραϊκού "μεσσίας". Και πως δεν αποτελεί όνομα ανθρώπου. Τη λέξη Ιησούς δεν την αναφέρει κανείς.
Προσωπικά πιστεύω πως ο Ιησούς υπήρξε. Όχι βέβαια όπως τον εμφανίζουν οι Χριστιανοί, αλλά ως ένας Εβραίος ραβίνος, αιρετικός και μετριοπαθής επαναστάτης που εκτελέστηκε απ' τους Ρωμαίους επί Τιβερίου.
Η πίστη μου στην ιστορικότητα του Ιησού βασίζεται στο γεγονός πως την ύπαρξή του δεν αμφισβήτησαν ούτε οι εθνικοί ούτε οι Ιουδαίοι πολέμιοι του χριστιανισμού.
Υπήρχε μάλιστα ισχυρή εβραϊκή παράδοση πως ο Ιησούς ήταν γιος της εβραίας Μαριάμ κι ενός Ρωμαίου στρατιώτη, ονόματι Παντέρας. Γι' αυτό και έλεγαν τον Ιησού "Μπεν Παντέρα", δηλαδή "γιο του Παντέρα".
Το Παντέρας είναι ένα πολύ σπάνιο όνομα και γι' αυτό προκαλούσε επί αιώνες αμηχανία. 
Μέχρι που βρέθηκε στο Μπούγκερμπρικ της Γερμανίας μια ταφόπλακα του 1ου αιώνα που αναφέρει πως ανήκε στον Τιβέριο Ιούλιο Αβδή Παντέρα, απ' τη Σιδώνα της Φοινίκης, που υπηρέτησε επί 40 χρόνια ως τοξότης στην πρώτη ρωμαϊκή κοόρτη!

16 σχόλια:

Ιωάννης Σ. είπε...

Καλημέρα σας.

Υπάρχει ξέρετε και η μαρτυρία του Εβραίου ιστορικού Ιωσήπου, στα τέλη του πρώτου αιώνα μ.Χ., ο οποίος επιβεβαιώνει ιστορικά και τον Ιωάννη το Βαπτιστή και τον Ιάκωβο και τον Ιησού Χριστό. Συνεπώς δε μπορείτε να λέτε ότι κάνουν προπαγάνδα τα ευαγγέλια. Οι ευαγγελιστές δεν ήταν σε καμία περίπτωση ιστορικοί, αλλά πρωτίστως θεολόγοι. Τους ενδιέφερε δηλαδή να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν θεολογικά τα γεγονότα και όχι να καταγράψουν την ιστορία με χρονολογική ακρίβεια όπως για παράδειγμα ο Θουκυδίδης ή ο Ιώσηπος. Η μαρτυρία του Ιωσήπου υπάρχει σε όλα τα χειρόγραφα. Ακόμα και οι ερευνητές που κείνται αντίθετοι στην αυθεντικότητα του χωρίου, δε το αμφισβητούν ολόκληρο (πώς να το κάνουν άλλωστε όταν υπάρχει σε όλα τα χειρόγραφα, αμφισβητούν όμως για παράδειγμα την αυθεντικότητα κάποιων σημείων) και έτσι παραδέχονται ότι όντως ο Ιώσηπος γνώριζε τον Ιησού και τη σταύρωσή του και ότι το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου ανήκει στον Ιώσηπο.

«Γίνεται δὲ κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον Ἰησοῦς σοφὸς ἀνήρ, εἴγε ἄνδρα αὐτὸν λέγειν χρή. ἦν γὰρ παραδόξων ἔργων ποιητής, διδάσκαλος ἀνθρώπων τῶν ἡδονῇ τἀληθῆ δεχομένων, καὶ πολλοὺς μὲν Ἰουδαίους, πολλοὺς δὲ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐπηγάγετο: ὁ χριστὸς οὗτος ἦν. καὶ αὐτὸν ἐνδείξει τῶν πρώτων ἀνδρῶν παρ' ἡμῖν σταυρῷ ἐπιτετιμηκότος Πιλάτου οὐκ ἐπαύσαντο οἱ τὸ πρῶτον ἀγαπήσαντες: ἐφάνη γὰρ αὐτοῖς τρίτην ἔχων ἡμέραν πάλιν ζῶν τῶν θείων προφητῶν ταῦτά τε καὶ ἄλλα μυρία περὶ αὐτοῦ θαυμάσια εἰρηκότων. εἰς ἔτι τε νῦν τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοῦδε ὠνομασμένον οὐκ ἐπέλιπε τὸ φῦλον».

Ιωάννης Σ. είπε...

Και υπάρχει και δεύτερη μαρτυρία του Ιωσήπου για το Χριστό, η οποία δεν αμφισβητείται από κανέναν ερευνητή

«ὁ Ἄνανος, νομίσας ἔχειν καιρὸν ἐπιτήδειον διὰ τὸ τεθνάναι μὲν Φῆστον, Ἀλβῖνον δ᾽ ἔτι κατὰ τὴν ὁδὸν ὑπάρχειν, καθίζει συνέδριον κριτῶν καὶ παραγαγὼν εἰς αὐτὸ τὸν ἀδελφὸν Ἰησοῦ τοῦ λεγομένου Χριστοῦ, Ἰάκωβος ὄνομα αὐτῷ, καί τινας ἑτέρους, ὡς παρανομησάντων κατηγορίαν ποιησάμενος παρέδωκε λευσθησομένους».

Υπάρχουν κι άλλες αναφορές στον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στα έργα του Ιωσήπου.

Άρα έχουμε Ιώσηπο, Τάκιτο, Σουετώνιο, πέρα φυσικά των βασικών αυτόπτων μαρτύρων δηλαδή των ευαγγελίων και των Πράξεων. Αρκετά σημαντικά λοιπόν τα στοιχεία για την ιστορικότητα του Χριστού και κανείς δε μπορεί να τα παραβλέψει, παρά μόνο από τυφλότητα. Τρεις λοιπόν ανεξάρτητοι ιστορικοί εκτός των ευαγγελιστών αναφέρουν για το Χριστό. Είναι δηλαδή σαν να σας λέει κάποιος βρείτε μου άλλες πηγές για τον πελοπονησιακό πόλεμο εκτός από το Θουκυδίδη και αν δε βρείτε δεν πιστεύω ότι καν έγινε. Εννοώ ότι τα βασικά ιστορικά στοιχεία είναι πρωτίστως τα ευαγγέλια και μετά όλοι οι υπόλοιποι.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Το χωρίο του Ιώσηππου που πλέκει το εγκώμιο του Ιησού
είναι σαφώς χριστιανική πλαστογραφία.
Το πιθανότερο είναι στο συγκεκριμένο αυτό σημείο ο
Ιώσηπος να αναφέρεται στην εντυπωσιακή επαναστατική ενέργεια
του Ιησού και των οπαδών να καταλάβουν για μια μέρα
την Ιερουσαλήμ. Το κίνημα καταπνίγηκε αμέσως απ’ το ρωμαϊκό
στρατό, ίσως και λόγω εσωτερικής προδοσίας. Αποτέλεσμα η
σταυρική καταδίκη του επικεφαλής.
Το συγκεκριμένο επαναστατικό κίνημα εμμέσως ομολογείται κι
ζπ’ τα χριστιανικά ευαγγέλια. Αναφέρομαι στη "θριαμβευτική
είσοδο στα Ιεροσόλυμα" και στην επίθεση του Ιησού στους
εμπόρους του ναού. Ο ναός είχε τη δική του πολυάριθμοι
αστυνομία, αλλά και οι έμποροι είχαν τους δικούς τους μπράβους.
Δεν υπήρχε περίπτωση ένας μόνος άνθρωπος να τους επιτεθεί, να
γκρεμίσει τους πάγκους τους κλπ και να μην τον λιτζάρουν επί τόπου.
Η εσωτερική προδοσία του κινήματος προκύπτει κι απ’ την ευαγγελική
αφήγηση για το "φιλί του Ιούδα"! Ο οποίος στη συνέχεια ξεκοιλιάστηκε
απ’ τους επαναστάτες, όπως προκύπτει απ’ τη διήγηση των Πράξεων.
Όλα αυτά ήθελαν να τα κρύψουν οι χριστιανοί. Θέλαν να κρύψουν πως
είναι ένα αντιρωμαίκό επαναστατικό κίνημα.
Ο Ιώσηπος φαίνεται πως τα έγραψε όλ’ αυτά αλλά οι χριστιανοί καλόγεροι
τα πετσόκοψαν και στη θέση τους έβαλαν βλακωδώς μια έμμεση ομολογία
πίστεως του συγγραφέα περί της θεότητας του Ιησού...
Αμήν

Ιωάννης Σ. είπε...

Εντάξει εγώ ήθελα να κάνουμε σοβαρές συζητήσεις και μιλάω πάντα με επιχειρήματα κι εσείς συνεχίζετε τις δειαστημικές τρολιές σας. Αν θα το συνεχίσετε μονίμως αυτό, τότε τουλάχιστον πείτε μου να σταματήσω να γράφω. Διότι εγώ γράφω σοβαρά, σε αντίθεση με εσάς.

Ιωάννης Σ. είπε...

*διαστημικές

Ψονθομφανήχ είπε...

Δεν λέω τρολιές, ούτε αυτά είναι δικές μου "εφευρέσεις".
Συζητιούνται πολύ σε Ευρώπη και Αμερική, ακόμα και σε κύκλους
διαμαρτυρομένων χριστιανών.
Εδώ στο Ελλαδιστάν μάθαμε να τρώμε αμάσητα ό,τι μας
σερβίρει η κρατούσα εκκλησιαστική και κρατική προπαγάνδα...

Δεν κατάλαβα, τι σας παραξένεψε? Ότι ο Ιησούς ήταν Ιουδαίος
αιρετικός ραβίννος και επαναστάτης που αυτοαποκαλούνταν "Μεσσίας"?
Εκείνη την εποχή η Ιουδαία ήταν γεμάτη από αυτοανακηρυγμένους
"Μεσσίες"...

Ιωάννης Σ. είπε...

Πείτε μου άλλον έναν(1), («Μεσσία») σας παρακαλώ, να τον μάθω κι εγώ...

Ψονθομφανήχ είπε...

όλοι όσοι φιλοδοξούσαν να ηγηθούν
επαναστατικών κινημάτων στην Ιουδαία
μέχρι και το 135 μ.Χ. αυτοχαρακτηρίζονταν
"Μεσσίες"...
"Μεσσίας" δεν ήταν π.χ ο Μπαρ Κόχμπα;

Ιωάννης Σ. είπε...

Μάλιστα. Εξηγήστε μου τώρα, το γιατί όμως, όλος ο ντόρος και η πίστη των ανθρώπων επικεντρώθηκε στον Ιησού και όχι στους άλλους(πολλούς κατά τα λεγόμενά σας, «Μεσσίες»).

Διότι για να έγινε αυτό(και γίνεται μέχρι και σήμερα), κάτι ξεχωριστό θα είχε ο Ιησούς. Πως γίνεται λοιπόν, ο κόσμος να πίστεψε και να έγραψε για τον Μεσσία Ιησού τόσα πράγματα(Ευαγγέλια, απόκρυφα ευαγγέλια, επιστολές, ύμνους, ομολογίες πίστης κλπ) που έλεγε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και όχι για τον Μπαρ Κοχμπά που επαναστάτησε κατά των Ρωμαίων;

Ιωάννης Σ. είπε...

Και μάλιστα πως γίνεται να συμβαίνει αυτό, πόσο μάλλον όταν εξισώνετε τον Ιησού σαν άλλον έναν πολιτικό επαναστάτη όπως ήταν ο Μπαρ Κοχμπα, πράγμα που κάνει την διευκρίνιση της απάντησής σας ακόμα πιο δύσκολη.

Ψονθομφανήχ είπε...

Κριτήριο είναι η αλήθεια κι όχι ο κόσμος.
Γιατί ο "κόσμος" μπορεί να λατρεύει χίλια δυο
φανταστικά υποκείμενα, από τα πνεύματα των προγόνων
μέχρι τους Θεούς-πίθυκους, τον Διόνυσο, τον Κρίσνα
και τον Ιησού...

Οι λόγοι που απ' τους εκατοντάδες ιουδαίους "Μεσσίες"
και απ' του χιλιάδες ξεπεσμένους ινδούς πρίγκιπες,
ξεχώρισαν ο Ιησούς κι ο Βούδας είναι καθαρά τυχαίοι,
και αφορούν ιστορικές συγκυρίες.

Σκέφτομαι στην επόμενη ανάρτηση να χαλαρώσουμε λίγο
το περιεχόμενο.
Τι λες?

Ιωάννης Σ. είπε...

Δεν έχετε και πάλι απάντηση στο ερώτημά μου. Καλή η αποδόμηση των πάντων, αλλά η σκέψη ποτέ δεν ήταν και δε μπορεί να είναι μονόπλευρη όπως βλέπετε...

Φυσικά κριτήριο είναι η αλήθεια. Μόνο που η αλήθεια είναι ο Χριστός. Συνεπώς πως γίνεται να ψάνχετε την αλήθεια με κριτήριο την αλήθεια;

Καμία ιστορική συγκυρία δε συμβαίνει από το 0-33. Επίσης το να λέτε πως ήταν ιστορική συγκυρία το ότι λατρεύτηκε ένας ραββίνος, πολιτικός επαναστάτης, ίδιος σαν όλους τους άλλους, σημαίνει ότι υποτιμάτε και τη νοημοσύνη όλου του τότε ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

Ψονθομφανήχ είπε...

Aς μην τα εξαντλήσουμε όλα στην παρούσα φάση.
Καλά να 'μαστε, χρόνο και διάθεση να 'χουμε,
και θα εξετάσουμε και τις ιστορικές συγκυρίες
και ποιοι μετέτρεψαν έναν ιουδαίο επαναστάτη
σε "μεσσία" και για ποιο λόγο και τι κατάφεραν
και τι δεν κατάφεραν...

Έχει πολύ "ψαχνό" η ιστορία του Χριστιανισμού.

Φυσικά θα δούμε και το ρόλο του "ελληνορωμαϊκού
περιβάλλοντος" στη δημιουργία του φαινομένου.

Έτσι, για μια μπουκίτσα να σας ανήξει η όρεξη,
θα πούμε πως την ίδια εποχή είχαν και οι ελληνορωμαίοι
τον δικό τους "μεσσία"-θαυματοποιό, τον Απολλώνιο
Τυανέα...

Ιωάννης Σ. είπε...

Λέτε να μη τον ξέρω τον Απολλώνιο Τυανέα; Νομίζετε ότι ΄τωρα εσείς μου τον μάθατε;

Γιατί δεν θέλετε επιτέλους να δείτε την ουσία του επιχειρήματός μου; Σας λέω ότι με τον Ιησού ο κόσμος ασχολείται ακόμη και σήμερα, ενώ με τον Απολλώνιο κανείς και επίσης κανείς δεν το θεωρεί Μεσσία. Γιατί δε πιστεύουν σήμερα στον Απολλώνιο Τυανέα; Πόσο ακόμη θα κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας, με ψεύτικες προφάσεις ώστε να νομίζετε ότι είστε «προοδευτικός» κι άλλα τέτοια λέγοντας αυτές τις απόψεις; Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, για αυτό θα μείνει για πάντα. Απλά είναι τα πράγματα, μην τα δυσκολεύετε χωρίς λόγο.

Διότι, τότε ο κόσμος θα πίστευε τον Τυανέα και όχι τον Ιησού, αν δηλαδή ο Τυανέας ήταν Θεός και Μεσσίας. Ήταν όμως ένας αγύρτης απατεώνας, και ξέρετε κανείς δεν ασχολείται ή χάνει το χρόνο του με απατεώνες, δηλαδή με αυτόν.

Ιωάννης Σ. είπε...

Μία πόλη κτισμένη ψηλά στο βουνό δε μπορεί να κρυφτεί...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δεν είπα πως δεν τον ξέρατε τον πυθαγοριστή
Απολλώνιο. Άλλωστε έχετε αποδείξει τις υψηλές
θεολογικές και ιστορικές σας γνώσεις.

Το κατανοώ το επιχείρημά σας, αλλά κι εγώ
επαναλαμβάνω πως η όποια διαδεδομένη άποψη
δεν σημαίνει πως είναι και αληθινή.
Π.χ. υπάρχουν ακόμα και σήμερα εκατομύρια Αμερικανοί
που πιστεύουν πως ο Έλβις Πρίσλευ αναστήθηκε.

Εκατομμύρια είναι ανιμιστές, εκατοντάδες εκατομ.
πιστεύουν στο Μπράχμαν και στον Κρίσνα, δισεκατομμύρια
πιστεύουν πως ένας άσημος βεδουίνος καμηλιέρης
είναι ο μεγαλύτερος προφήτης του Θεού.

Πάντως, για να περιαυτολογήσω και λίγο, είμαι
περήφανος για τις ανακαλύψεις μου!
Αφού βρήκα τον τάφο του πατέρα του Ιησού,
προσφάτως ανακάλυψα πως ο Ιησούς μιλούσε
"καρπενησιώτικα"!

Η αποκάλυψη προσεχώς...