Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Αγιορείτικες αναμνήσεις (Κ') - Η προσευχή που σε ρίχνει στα βράχια!

Επιμένω στη "νοερά προσευχή" και στις "μυστικές εμπειρίες" γιατί νομίζω πως το σύγχρονο Αγιονόρος δεν έχει κάτι πιο αξιόλογο να επιδείξει.
Η νοερά ή καρδιακή προσευχή ουσιαστικά είναι μια αναπνευστική άσκηση. Παίρνεις μια βαθιά αναπνοή καθώς προφέρεις το πρώτο μέρος της προσευχής "Κύριε Ιησού Χριστέ", κι έπειτα, με το "ελέησόν με", εκπνέεις. 
Αυτό σιγά-σιγά γίνεται συνήθεια, εσωτερικοποιείται πλήρως και η προσευχή ξεδιπλώνεται αυτόματα-νοερά με το ρυθμό της αναπνοής σου, έστω κι αν ασχολείσαι με κάτι άσχετο...
Όσοι γνωρίζουν από γιόγκα και ζεν, εύκολα αντιλαμβάνονται τις ομοιότητες. 
Αλλά η ψυχιατρική έχει εύστοχα εντοπίσει τους κινδύνους που κρύβουν τέτοιου είδους πρακτικές για τα ψυχοπαθολογικά άτομα (π.χ. πρόκληση έντονου φόβου, άγχους κ.λπ.).
Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει εμπειρικά και πολλοί ασκητές, μόνο που αποδίδουν τις αρνητικές παρενέργειες σε "δαιμόνια": "κάποιοι επλανήθησαν, βλέπουν φως και λάμψεις με τα σωματικά μάτια, ακούν φωνές, αισθάνονται ευωδίες, δαιμονίζονται και γυρίζουν έξω φρενών... ενώ άλλοι γκρεμίζονται στα βράχια"!
Ο έμπειρος ηγούμενος Εφραίμ προειδοποιεί: "Αν αρχίσεις να αισθάνεσαι ανήσυχος και βλέπεις πως τρέμεις από αγωνία ή φόβο, σταμάτα!".
Όσοι καταφέρνουν τελικά ν' αποφύγουν τις δυσμενείς κι επικίνδυνες συνέπειες της νοεράς προσευχής, βιώνουν ευχάριστες ψυχεδελικές καταστάσεις, σα να 'χουν πάρει LSD: "μια νύχτα ένα παράξενο φως γέμισε το κελί μου, τόσο που διαπέρασε το σώμα μου κι είδα τα σπλάγχνα μου"... "Ένα μεγάλο θεϊκό φως έλαμψε γύρω μου, με πήρε έξω από τον κόσμο τούτο και με μετέφερε πνευματικά στους ουρανούς"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: