Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Το ’δαμε κι αυτό: η Εκκλησία αγιοποίησε τον Δαυίδ Κομνηνό! (Τα μυστικά του βούρκου)

Ο Δαυίδ Κομνηνός ήταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας Τραπεζούντας.
Ο Μωάμεθ ο Πορθητής το 1461 έζωσε την πόλη από ξηρά και θάλασσα.
Η Κωνσταντινούπολη είχε πέσει, η βοήθεια απ’ τη Δύση που ζήτησε ο Κομνηνός δεν ερχόταν, η θέση του ήταν απελπιστική, αποφάσισε με τους προκρίτους του να διαπραγματευτούν και να παραδώσουν την πόλη τους στους Οθωμανούς.
Δεν είναι πρέπον να το παίξουμε ήρωες εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς.
Πάντως πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κομνηνό πως φέρθηκε άνανδρα και δεν μιμήθηκε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Ο Μωάμεθ, όμως, ήταν άνθρωπος που τηρούσε στο ακέραιο το λόγο του και δεν έπαιρνε πίσω τις υποσχέσεις του.
Φόρτωσε ένα τούρκικο πλοίο με την οικογένεια, τους υπηρέτες και τους θησαυρούς του Κομνηνού και τον μετέφερε στην Ανδριανούπολη κι από κει στο Στρυμόνα της Μακεδονίας όπου του παραχώρησε μια μεγάλη έκταση γης με πολλά έσοδα.
Από δω αρχίζουν κάποιες σκοτεινές ιστορίες. Φαίνεται πως ο Κομνηνός ήρθε σε επαφή με Δυτικούς ηγεμόνες, με Σέρβους και άλλους ορθόδοξους ηγέτες των Βαλκανίων για τη συγκρότηση αντιτουρκικού μετώπου. 
Μπορεί να ήταν και απλές συκοφαντίες, έφτασαν όμως στ’ αυτιά του Μωάμεθ που μετέφερε τον Κομνηνό, τους τρεις γιους του και τον ανιψιό του στην Πόλη όπου τους αποκεφάλισε το 1463.
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης θυμήθηκε το γεγονός μετά από 550 χρόνια και με τη δικαιολογία πως δήθεν αποκεφαλίστηκαν για θρησκευτικούς λόγους, τους αγιοποίησε πριν λίγους μήνες.
Γιατί άραγε οι παμπόνηροι Φαναριώτες αποφάσισαν έτσι ξαφνικά να "ξεθάψουν" τους Κομνηνούς και να ξύσουν παλιές πληγές;
Η απάντηση είναι απλή: όσοι παρακολουθούν την εκκλησιαστική επικαιρότητα γνωρίζουν πως είναι θέμα χρόνου να επέλθει σχίσμα στην Ορθοδοξία μεταξύ σλαβόφωνων και ελληνόγλωσσων Εκκλησιών. Ή, αν θέλετε, μεταξύ των Πατριαρχείων Μόσχας και Κωνσταντινούπολης.
Ο Δαυίδ Κομνηνός θεωρείται από τους Σέρβους ως γενάρχης του βασιλικού τους οίκου Μπράγκοβιτς, λόγω των πολλών επιγαμιών μεταξύ των δυο οικογενειών. Γι’ αυτό και η Σερβία ισχυρίζεται πως είναι το διάδοχο Βασίλειο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Το κόλπο του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης είναι απλό: αγιοποιεί τον γενάρχη του σέρβικου βασιλικού οίκου κι έτσι "δεσμεύει" την Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας στο άρμα του, ελπίζοντας πως θα την αποσπάσει απ’ τη μεγάλη σλαβόφωνη οικογένεια!
Αλλά μια και μιλήσαμε για τους γάμους μεταξύ των βασιλικών οικογενειών του Βυζαντίου και της Σερβίας, να θυμίσουμε πως και η μάνα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ήταν Σέρβα, το γένος Ντράγκαν, εξού και το όνομα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα "Δραγάσης"!
Πιο έντονος όμως είναι ο δεσμός των Σέρβων με το σόι των Κομνηνών και την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Υπάρχουν πολυάριθμοι σέρβικοι θρήνοι, ποιήματα και δημοτικά τραγούδια που θρηνούν την πτώση της Τραπεζούντας και το θάνατο των τελευταίων Κομνηνών-"προπατόρων" τους.
Όλα έχουν κυκλοφορήσει στο Σεράγεβο και στο Βελιγράδι αλλά κανένας δεν τόλμησε να τα μεταφράσει στα ελληνικά. Φοβούνται, βλέπετε, μην γκρεμιστεί ο μύθος των "Ελλήνων Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου"...

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (B’) - Η θεραπεία των λεπρών

Συνεχίζω και σήμερα την ελεύθερη απόδοση όσων μου είπε ένας νεπαλέζος γκουρού για τον τρόπο που οι ινδουιστές προσεγγίζουν τα "θαύματα" του Ιησού.
Αρχικά είχα σκοπό να τα συμπυκνώσω σε δύο μέρη. Έλαβα όμως πολλά μέιλ και υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον και υψηλή επισκεψιμότητα.
Οπότε αποφάσισα να προσθέσω αργότερα κι άλλα τρία μέρη...
Ας διαβάσουμε όμως τη συνέχεια:
"Θα ’χεις ακούσει πως η Ινδία είναι σήμερα η χώρα με τους περισσότερους λεπρούς.
Πολλοί γιόγκι έχουν θεραπεύσει αυτή την αρρώστια. Το κάνουν ακολουθώντας την ίδια ακριβώς μέθοδο που εφάρμοζε κι ο Ιησούς πριν από 2.000 χρόνια.
Αψηφώντας κάθε νόμο της σωφροσύνης και της λογικής, περνούν χωρίς φόβο τα δάχτυλά τους πάνω απ’ τις πληγές του λεπρού φωνάζοντας δυνατά "καθαρίσου!".
Ο άρρωστος αισθάνεται μια παράξενη δόνηση να διατρέχει τα νεύρα και τις φλέβες του, κάθε μόριο του σώματός του ριγεί από μια θερμή και ζωντανή αίσθηση.
Νιώθει τη νάρκωση να φεύγει απ’ τ’ αρρωστημένα μέλη του, αισθάνεται το φρύαγμα του ζωτικού αίματος να κυκλοφορεί με απίστευτη ταχύτητα, δημιουργώντας νέα κύτταρα, ιστούς και μύωνες.
Όλη αυτή την ώρα πρέπει να κρατάς τα χέρια σου πάνω στο πρόσωπο του λεπρού.
Υψηλά ρεύματα ζωοποιού δύναμης περνούν σ’ αυτόν μέσω του δικού σου οργανισμού, όπως ακριβώς μια συστοιχία συσσωρευτών υψηλής έντασης μεταβιβάζει την ισχύ της σ’ έναν ηλεκτρικό μηχάνιμα.
Πίσω απ’ όλ’ αυτά βρίσκεται η Ισχυρή Θέληση του Αποκρυφιστή-γκουρού που κατευθύνει την όλη διδασκαλία"...

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Α’)

Όπως κάθε Ευρωπαίος που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εγώ έχω τον δικό μου γκουρού στην Ινδία.
Και συγκεκριμένα στο Νεπάλ, στους πρόποδες των Ιμαλαϊων.
Είναι "μνημονιακός" τύπος, τρώει μόνο μια φορά τη βδομάδα, και μιλάει εκτός από νεπαλέζικα, χίντι και βεγγαλέζικα, τις τρεις αρχαίες γλώσσες -σανσκριτικά, αρχαία ελληνικά, λατινικά- καθώς και "αρχαία αγγλικά", δηλαδή τη γλώσσα που έγραψε ο Σέξπιρ.
Κάθε δυο χρόνια έρχεται στην Ευρώπη και πάντα περνάει λίγες μέρες απ’ την Ελλάδα.
Αλληλογραφώ συχνά μαζί του, κι όποτε έρχεται στην Αθήνα βλεπόμαστε όπως και δήποτε.
Συνεννοούμαστε στα αρχαία ελληνικά, αν και η προφορά του είναι απερίγραπτη.
Απόψε μιλήσαμε για τον Ιησού Χριστό και τα θαύματά του.
Σας μεταφέρω σε δυο συνέχειες όσα μου είπε, με δικά μου λόγια αλλά στο πνεύμα του άγιου γιόγκι:
"Ο Ιησούς, όταν γύρισε απ’ την έρημο της Ιουδαίας, επιδόθηκε σε ενεργητική προπαγάνδα, αφήνοντας κατά μέρος την ήσυχη ζωή του Μυστικού.
Εμείς οι Αποκρυφιστές δεν βλέπουμε τίποτα το υπερφυσικό στα θαύματά του Ιησού.
Γνωρίζουμε πως τέτοιες πράξεις είναι το αποτέλεσμα εφαρμογής ορισμένων φυσικών νόμων που είναι μεν άγνωστοι στον όχλο αλλά πολύ γνωστοί στους προχωρημένους Αποκρυφιστές όλων των χωρών.
Ο Ιησούς, έχοντας σπουδάσει στην Αίγυπτο, στην Περσία και στην Ινδία, γνώριζε πολύ καλά τις λεπτές δυνάμεις της φύσης. Όσα έκανε δεν ήταν παρά παιδικά παιχνιδάκια σε σχέση μ’ όσα μπορούσε να κάνει αν το θεωρούσε αναγκαίο.
Στα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού κάπου αναφέρεται πως αυτοί που πήγαν να τον συλλάβουν επέστρεψαν άπραγοι δηλώνοντας πως η παρουσία του και μόνο ήταν καθηλωτική.
Ο Ιησούς δεν έβλαψε κανέναν κάνοντας χρήση των απόκρυφων δυνάμεών του. Θα μπορούσε να τους παραλύσει τα νεύρα, να τους ξαπλώσει άψυχους στα πόδια του...
Αλλά χαμήλωνε μόνο το βλέμμα του πάνω τους.
Ένα βλέμμα που συμπυκνώνει την απαράμιλλη δύναμη της θέλησης. Αν επικεντρωθεί πάνω σου μια τέτοια δύναμη, σου σηκώνονται οι τρίχες και παραλύουν τα γόνατά σου!
Μπορούσε να θεραπεύει με τους κλασικούς τρόπους της Ανατολής: διοχετεύοντας ενέργεια με απλή επαφή των χεριών του.
Αλλά δεν το παράκανε. Δεν ήθελε ο Αγγελιοφόρος της Αλήθειας να απορροφηθεί απ’ την ιδιότητα του Θεραπευτή..."

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (E')


Για τους Ινδούς οι μεγαλύτεροι γιόγκι είναι ο αναστημένος Μπαμπατζί, ο Λαχόρι Μαχασάγια κι ο Σρι Γιουκτεσβάρ.
Αλλά για μένα κανείς τους δεν ξεπερνάει τον Ιησού Χριστό!
Ο Γκάντι το ’χει πιάσει το υπονοούμενο κι έλεγε: "Αν σε μια δίκαιη μάχη είναι απαραίτητο να χαθεί μια ζωή, θα πρέπει να είσαι έτοιμος, όπως ο Ιησούς, να χύσεις το δικό σου αίμα κι όχι των άλλων"!
Η ατυχία του Ιησού ήταν πως είχε μπουμπουνοκέφαλους μαθητές και λαμόγια διαδόχους!
Οι αθεόφοβοι έφτασαν στο σημείο να τον εμφανίζουν ως βίαιο (ξυλοφόρτωσε δήθεν τους εμπόρους έξω απ’ το Ναό) κι ως καταστροφέα της φύσης (δήθεν ξέρανε τη συκούλα κι έπνιξε τα φουκαριάρικα τα γουρουνόπουλα)...
Ένας σεβάσμιος γερο-γκουρού μού εξομολογείται: "Ο Μπαμπατζί βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με το Χριστό. Μαζί στέλνουν λυτρωτικές δονήσεις και σχεδιάζουν τη σωτηρία αυτής της εποχής. Έργο των δύο φωτισμένων δασκάλων είναι να εμπνεύσουν τα έθνη να εγκαταλείψουν τον πόλεμο, τα φυλετικά μίση και τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς"...
Αρχίζω να ξαναδιαβάζω την Αγία Γραφή με άλλη ματιά.
Και όντως βρίσκω ξεκάθαρες τις έννοιες του κάρμα και της μετενσάρκωσης.
Αλλά αυτά θα τα πούμε μια άλλη φορά.
Προς το παρόν, ένα είναι το κρατούμενο: έφαγα με το κουταλάκι τα δικαστήρια, κάθε μέρα διασχίζω όλη την Αθηνάς και τα πέριξ, είδα κι αν είδα, αλλά τους (Μ)παπατζήδες κι αβανταδόρους των θρησκειών δεν τους βρήκα πουθενά στον υπόκοσμο...


Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Τα ατέλειωτα ψεύδη της Εκκλησίας...

Από προχθές που άρχισα να γράφω για την ανυπαρξία της ψυχής και την παρθενία της Θεοτόκου δέχθηκα δεκάδες μέιλ.
Παραδόξως τα περισσότερα ήταν ενθαρρυντικά!
Αυτό δείχνει πως η κοινωνία μας αρχίζει να ωριμάζει και να γίνεται πιο έτοιμη από ποτέ ν’ ακούσει την "πικρή αλήθεια", χωρίς να σοκαριστεί.
Μου ζητάτε να κωδικοποιήσω όλα τα ψεύδη ή τις ανακρίβειες της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Μα από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω;
Ψεύδος είναι πως ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Η μεγάλη απογραφή που διέταξε ο Καίσαρας, για την οποία υποτίθεται πως η Αγία Οικογένεια πήγε στη Βηθλεέμ, έγινε δέκα χρόνια μετά τη γέννηση του Ιησού.
Ψέμα και το άστρο της Βηθλεέμ. Η σύζευξη των τριών πλανητών Άρη-Ερμή-Αφροδίτης, που προκάλεσε ένα εντυπωσιακό ουράνιο φαινόμενο, έγινε 6 χρόνια πριν τη γέννηση.
Ψέμα και η προσκύνηση των Μάγων. Αυτό είναι ένα κατασκεύασμα της Εκκλησίας της Περσίας για ν’ αποδείξει πως δήθεν η χριστιανική πίστη δεν είναι ασύμβατη με την επίσημη περσική θρησκεία, την Αστρολατρεία.
Ψέμα και η φυγή στην Αίγυπτο. Γι’ αυτό και ο Λουκάς γράφει πως αμέσως μετά τη γέννηση και την υπαπαντή η οικογένεια του Ιωσήφ πήγε κατευθείαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Τεράστιο ψέμα και η υποτιθέμενη σφαγή των ... χιλιάδων νηπίων.
Όλ’ αυτά κατασκευάστηκαν από τους Χριστιανούς για ν’ αποδειχθεί πως επαληθεύτηκαν οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό βάφτισαν τον Ιησού και Εμμανουήλ, τον έστειλαν να γεννηθεί σε μια σπηλιά της Βηθλεέμ, τον πέρασαν μια βολτούλα από την Αίγυπτο κι έσφαξαν και 10.000 νήπια γιατί, κατά την προφητεία, έπρεπε να κλάψει κι η Ραχήλ!
Ας πω και δυο λογάκια για ένα λιγότερα γνωστό χριστιανικό ψέμα.
Όπως είναι ιστορικά εξακριβωμένο, το αναφέρει ρητά και η Επιστολή του Βαρνάβα (που γράφτηκε μεταξύ 70-130 μ.Χ), το σχήμα του πραγματικού-ιστορικού σταυρού του Ιησού είχε σχήμα ελληνικού ταφ κεφαλαίου (δηλαδή "Τ").
Οι πρώτοι όμως Χριστιανοί προτίμησαν να χρησιμοποιούν τον σταυρό που ξέρουμε και σήμερα, με το οριζόντιο ξύλο να τέμνει το κάθετο λίγο πάνω απ’ τη μέση (συμβολικός σταυρός).
Αυτό το έκαναν γιατί το "Τ" ήταν ήδη καπαρωμένο και το χρησιμοποιούσε ως ιερό σύμβολο μια άλλη μυστικιστική-αποκρυφιστική λατρεία.
Τα χρόνια πέρασαν και το σχήμα του πραγματικού σταυρού ξεχάστηκε.
Ώσπου φτάνουμε στον 4ο αιώνα που ο Μεγάλος Κωνσταντίνος αποφασίζει να μετατρέψει τον Χριστιανισμό σε επίσημη αυτοκρατορική λατρεία.
Ένα ειδικό επιτελείο αναλαμβάνει να κατασκευάσει εκείνους τους μύθους που θ’ αυξήσουν το κύρος και το γόητρο της νέας θρησκείας.
Μεταξύ αυτών των μύθων περιλαμβάνεται και η "εύρεση του Τιμίου Σταυρού"!
Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό: θα θάβονταν ένας σταυρός σ’ έναν λόφο της Ιερουσαλήμ κι η μάνα του Αυτοκράτορα, κατόπιν οράματος βεβαίως, θα υποδείκνυε το σημείο κι εκεί θαυματουργικώς θα ανακαλύπτονταν ο Τίμιος Σταυρός.
Αλλά για να υλοποιηθεί το σχέδιο έπρεπε πρώτα να κατασκευαστεί ένας σταυρός.
Τι σχήμα θα είχε; Μα τι άλλο απ’ αυτό που χρησιμοποιούσαν ήδη οι Χριστιανοί;
Έλα όμως που, όπως προαναφέραμε, οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον συμβολικό κι όχι τον πραγματικό σταυρό σχήματος "Τ";
Οπότε, την πάτησαν σαν αγράμματοι κι "ανακάλυψαν" έναν σταυρό σαν αυτόν που ξέρουμε σήμερα κι όχι σαν αυτόν που πραγματικά σταυρώθηκε ο Ιησούς.
Και το ψεύδος, από αυτοκρατορικό έγινε εκκλησιαστικό, και συνέχισε ανά τους αιώνες αυξημένο και βελτιωμένο!

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Υπάρχει άραγε ψυχή?

Οι Χριστιανοί επιμένουν πως υπάρχει Ψυχή, πως αυτήν προσβάλλουν οι δαίμονες και δημιουργούνται τα πάθη και πως πρέπει να ταλαιπωρήσεις το σώμα σου για να σώσεις την ψυχή σου.
Και τους ρωτάς εύλογα: "Και πού ξέρετε πως υπάρχει ψυχή? Έχετε καμία απόδειξη?".
"Μα το λέει η Εκκλησία!".
"Και πού βρίσκεται αυτή η ψυχή?"
"Δεν ξέρουμε"
"Κι από τι αποτελείται η ψυχή?", ξαναρωτάς.
Πάλι "δεν ξέρουμε".
"Ποιος τη φτιάχνει την ψυχή και πότε?".
Εδώ οι Χριστιανοί ξεθαρρεύουν. Νομίζουν πως παίζουν πλέον στο γήπεδό τους: "Μόνο ο Θεός φτιάχνει ψυχές! Κατά τη στιγμή της σύλληψης αμέσως φτιάχνει μια ψυχή και την ενώνει με το σώμα. Γι' αυτό και δεν μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος αν δεν το θελήσει και δεν συμπράξει ο Θεός"!
Εντάξει, η υπομονή έχει και τα όριά της, οπότε ξαναρωτάς:
"Στην κλωνοποίηση, που έχουμε γονιμοποίηση χωρίς σπέρμα, τι γίνεται με την ψυχή? Έχουν κι οι κλώνοι ψυχή και ποια? 
Όταν από εμβρυικά κύτταρα φτιάχνουμε νέους ιστούς (π.χ. καρδιακούς) έχουν κι αυτοί οι ιστοί ψυχή? 
Κι όταν καταψύχουμε ένα έμβρυο, και αναστέλλουμε την βιολογική του εξέλιξη, πώς αντιδρά η ψυχή. Καταψύχεται κι αυτή ή τα παίρνει στην κράνα, το σκάει κι επιστρέφει μόλις εμείς ξεπαγώσουμε το έμβρυο? 
Κι όταν ένα έμβρυο διασπάται στα δύο και δημιουργούνται οι γνήσιοι δίδυμοι, να υποθέσουμε πως κι η ψυχή χωρίζεται σε δυο κομμάτια? 
Αλλά συμβαίνει και το ανάποδο, αυτό που οι γιατροί λένε "φαινόμενο χίμαιρας": δυο έμβρυα ενώνονται σε ένα. Τότε τι γίνεται με τις ψυχές τους? Ενώνονται κι αυτές ή η ψυχή του ενός φεύγει και πάει πού?  
Αμ το άλλο? Οι στατιστικές λένε πως το 20% των κυήσεων καταλήγουν σε ακούσια αποβολή? Δηλαδή ο Θεός που έδωσε ψυχή σ' ένα έμβρυο, το μετάνιωσε και την πήρε πίσω πριν γεννηθεί ο άνθρωπος? Τότε ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος φονιάς έβερ, αφού επιμένεις πως η έκτρωση είναι φόνος. Και μη μου πεις πως οι αποβολές αυτές "είναι τυχαίες"! Όποτε σας συμφέρει όλα τα αποδίδετε στο Θεό "γιατί δεν υπάρχει τύχη", κι όταν δεν σας συμφέρει τα ρίχνετε στην τύχη!".
Καμία απάντηση...

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Μεταφραστικό λάθος η παρθενία της Παναγίας!

Χθες το βραδάκι ήμουν με κάποιον Εβραίο, γόνο παλιάς αθηναϊκής οικογένειας.
Κάποια στιγμή ήρθε η κουβέντα και στα θρησκευτικά και στην ημέρα των Χριστουγέννων.
Ο φίλος μου ήταν λίγο εκνευρισμένος. Και τον δικαιολογώ απόλυτα.
Μου έδειξε την Εβραϊκή Βίβλο (αυτό που εμείς λέμε "Παλαιά Διαθήκη") και συγκεκριμένα την προφητεία του Ησαΐα, απ' την οποία υποτίθεται προκύπτει πως ο Χριστός θα γεννιόταν από "παρθένα".
Η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη ("αλμαά", αν δεν κάνω λάθος) δεν σημαίνει "παρθένα" αλλά "έφηβη", "νεαρή γυναίκα ώριμη για γάμο και τεκνοποίηση"!
Οι ελληνιστές αλεξανδρινοί φιλόλογοι του 3ου π.Χ που μετέφρασαν στα ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη, έκαναν λάθος κι αντί "έφηβη" έγραψαν "παρθένα".
Το λάθος αυτό το πήραν στη συνέχεια οι Χριστιανοί Θεολόγοι, που κατασκεύασαν τη νέα θρησκεία στη βάση των εβραϊκών προφητειών, και μετέτρεψαν την "παρθενία" (δηλαδή ένα μεταφραστικό λάθος) σε δόγμα!
Και ανέδειξαν το μεταφραστικό αυτό λάθος σε "πρότυπο ζωής", καταδικάζοντας από τότε εκατομμύρια ανθρώπους να υποστούν τα δεινά του παρθενικού βίου προκειμένου να μιμηθούν την "Παρθένο" Μαρία.
Απίστευτο?

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (Δ')

Ο Ραμαχάρι είναι ένας όμορφος ροδομάγουλος γιόγκι με εντυπωσιακά φαρδιούς ώμους.
Δίπλα του στέκεται πάντα μια λέαινα, πλήρως υποταγμένη στην πνευματική του γοητεία.
Το θηρίο έχει γίνει χορτοφάγο!
Τρώει μόνο ρύζι και γάλα.
Ο δάσκαλός της την έμαθε να προφέρει με ευλάβεια τον συμπαντικό ήχο ΩΜ μ’ έναν βαθύ και εύηχο βρυχηθμό!
Πρώτη φορά βλέπω θρήσκο αιλουροειδές...
Στο μυαλό μου έρχονται δυο Χριστιανοί άγιοι-γιόγκι, ο Μάμας κι ο Γεράσιμος ο Ιορδανίτης.
Είχαν κι αυτοί τον τρόπο τους να γοητεύουν τ’ αγρίμια...
Τις προάλλες μιλήσαμε για τον "αιωρούμενο γιόγκι".
Το προσόν αυτό δεν είναι μονοπώλιο των ινδουιστών.
Τον 17ο αιώνα έζησε στη Δύση ένας καθολικός χριστιανός άγιος με τα ίδια προσόντα, ο Ιωσήφ του Κουπερτίνου.
Ο μοναχός Ιωσήφ στα μάτια του κόσμου φαινόταν διαρκώς αφηρημένος.
Στο μοναστήρι του οι άλλοι αδελφοί ποτέ δεν του ανέθεταν το διακόνημα να στρώσει την τράπεζα.
Δεν το ’χε σε τίποτα, κρατώντας τις πιατέλες με τα φαγητά ν’ ανέβει στο ταβάνι και να ξεχαστεί εκεί μέχρι την επόμενη μέρα...