Απόψε βρίσκομαι σε μετεωρισμό.
Η σκέψη μου ταξιδεύει στον κόσμο.
Αν υπάρχει και πού πόλεμος.
Στη δυστυχιά των ανθρώπων, στ’ αγαπημένα μου πρόσωπα.
"Να υπομένεις τον εαυτό σου", με συμβουλεύει κάποιος γέροντας.
"Να κάνεις υπομονή αποδεχόμενος την ανεπάρκειά σου"...
Μου ’ρχετε η σκέψη της υπέρβασης των συμβατικοτήτων.
Βρίσκω ασήμαντες τις ανάγκες μου κι ευτελείς τις επιθυμίες μου.
Νομίζω πως μόνο ένας εραστής της ησυχίας μπορεί να μιλήσει στο Θεό.
Να χτυπάει την πόρτα του κι εκείνος να ρωτά "ποιος είναι;".
Κι όσο λες "εγώ είμαι", η πόρτα να μην ανοίγει.
Κι όταν πεις "Εσύ είσαι!", η πύλη ν’ ανοίγει διάπλατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου