Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Λέω να ξαναπάω μια βολτούλα στ’ Αγιονόρος!

Θα ξεκινήσω απ’ τα Καρούλια.
Σε κείνη τη Σκήτη που ’χα πάει πριν 10 χρόνια.
Τη νύχτα μού επιτέθηκε ένα λεφούσι κοριών.
Το πρωί τα καλογέρια μού εξήγησαν πως είναι ο καλύτερος τρόπος να διώχνουν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Υπάρχουν και κάποιες γυναίκες που ντύνονται αντρίκια και φτάνουν μέχρι τις Σκήτες.
Την πεζοπορία μπορεί να την αντέξουν.
Τους κορέους ποτέ!
Θα ψάξω να βρω και τον Ρουμάνο καλόγερο.
Που πριν ασκητέψει έφαγε με το κουταλάκι όλη την Αμέρικα.
Έζησε τη βιάση της αμερικάνικης ζωής κι αποφάσισε να ηρεμήσει στην έρημο τ’ Αγιονόρους.
Τον θυμάμαι να προσεύχεται:
"Παρθένα μου κάνε ν’ αποτελείται ο χρόνος από 364 Κυριακές κι η 365η να ’ναι η μέρα του γάμου της αδελφής μου!"...
Θα περάσω κι απ’ την Αγια-Άννα, να χαιρετήσω τον παπα-Μιχαήλ. Αν ζει ακόμα.
Θυμάμαι όταν του πρότεινα να πάρουν καμιά κοτούλα για να τρώνε κανένα αυγούλι, με αποστόμωσε:
"Τη μέρα που θα φέρουμε την κότα κάποιοι αδελφοί θα προτείνουν να πάρουμε και καμιά γατούλα,  μια προβατίνα ή μια γαϊδούρα. Κι απ’ τη γαϊδούρα μέχρι τη γυναίκα, η απόσταση είναι μικρή"!
Τι να πρωτοθυμηθώ...
Είχα συναντήσει κι έναν Σέρβο, από παλιό αριστοκρατικό σόι.
"Πριν καλογερέψω", μου εξομολογήθηκε, "έκανα τα πάντα στη βέβηλη ζωή μου. Αλλά ποτέ δεν έφτασα ν’ αγαπήσω μια γυναίκα. Οι γυναίκες είναι βρώμικα ζώα, δοχεία ακαθαρσίας, δημιουργήματα της λάσπης και της κολάσεως!"...

2 σχόλια:

Velvet είπε...

Ευτυχως που ο Θεος
εφτιαξε την γυναικα
για μας τους αμαρτωλούς


Και τους κοριους
για τους καλογερους κοριούς
Καθενας με την παρεα του
να μην εχουν και παραπονο

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Tα πάντα εν σοφία εποίησε
ο Κύριος!