Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ιησούς και αρχαία Μυστήρια...

Στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στον Χριστιανισμό ως προϊόν του θρησκευτικού συγκρητισμού της ελληνο-ρωμαϊκής εποχής.
Ας αναφερθούμε τώρα στα δυο σημαντικότερα Μυστήρια του χριστιανισμού, το βάπτισμα και τη θεία ευχαριστία.
Η βάπτιση στο νερό είναι μια πανάρχαιη μαγική τελετουργία, γνωστή στα ελληνιστικά μυστήρια αλλά και σ' εκείνα της Ίσιδας του Όσιρη, του Άττι, του Διόνυσου και του Μίθρα.
Ικανοποιεί τη λαχτάρα των ανθρώπων για μαγικο-λατρευτικές τελετές, μύηση, είσοδο σε μια κοινωνία, λύτρωση από την αχρειότητα και την απειλή του θανάτου.
Οι καθαρμοί με νερό ήταν καθιερωμένοι και στον ιουδαϊκό κόσμο, ιδιαίτερα στις τάξεις των Εσσαίων, απ' όπου φαίνεται πως προέρχονται οι τρεις ιστορικοί ηγέτες του Χριστιανισμού: Ιωάννης Βαπτιστής, Ιησούς, Ιωάννης Ευαγγελιστής.
Ο ίδιος ο Ιησούς δεν έδειξε ιδιαίτερη εκτίμηση στη βάπτιση.
Δέχθηκε σα να έκανε αγγαρεία να βαπτιστεί στον Ιορδάνη, κι ο ίδιος ποτέ δεν βάπτισε κανέναν, αναθέτοντας αυτό το έργο στους μαθητές του. 
Αντίθετα, πιο ενεργητική ήταν η συμμετοχή του στο αποχαιρετιστήριο δείπνο, που έλαβε με τους έμπιστους μαθητές του λίγο πριν τη δίκη και καταδίκη του.
Ο Ιησούς ήταν βέβαιος τόσο για τη θανάτωσή του όσο και για την επικείμενη συντέλεια του κόσμου.
Συνεπώς αποκλείεται να έδωσε εντολή σε επανάληψη του δείπνου "εις ανάμνησίν του". 
Η σχετική εντολή συναντάται μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά, και μάλλον αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη.
Στην εποχή του Ιησού στη θρησκευτική σκέψη των ανθρώπων του μεσογειακού και μεσανατολικού κόσμου θεωρούνταν αυτονόητη η θυσία που είχε σκοπό τη συμβολική ένωση με κάποια θεότητα.
Ο Διόνυσος, γιος του Δία και μιας θνητής, περνάει από πάθη, πεθαίνει κι ανασταίνεται κι οι πιστοί του πίνουν το αίμα του (τον χυμό της αμπέλου) με σκοπό να γίνουν αθάνατοι μέσω της μυστικιστικής ένωσης μαζί του.
Ακόμα και στο τελετουργικό του Μίθρα υπάρχει η μυστικιστική ένωση με τα θεία.
Οι πιστοί του καταναλώνουν ψωμί, κρασί και νερό ως τελετουργική ανάμνηση ενός δείπνου του Θεού με τους μυημένους του.
Αμφιβάλω αν υπάρχει κάποια σχέση της σύγχρονης χριστιανικής πίστης με τη διδασκαλία του ιστορικού Ιησού.
Ένας διδάσκαλος τόσο κάθετα αντίθετος στις τελετουργίες και στη θρησκευτικότητα αποκλείεται να επέβαλε τέτοια άνοστα τελετουργικά έθιμα που προέρχονταν απ' τον εθνικό κόσμο...

2 σχόλια:

Unknown είπε...

γενικότερα πολλά από τα τελετουργικά που ακολουθούμε σήμερα δεν θα ήταν επιθυμία του Ιησού ,καλό θέμα για ποστ

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όπου βλέπεις πολλές τελετουργίες, εκεί απουσιάζει η ουσία...