Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Πλάτων: ο "Αθηναίος Μωυσής"!

Ο πλατωνικός διάλογος Τίμαιος είναι στην ουσία όλος ο πλατωνισμός.
Είναι το μανιφέστο κάθε μυστικιστή, ο ισχυρότερος κρίκος που συνδέει τον χριστιανισμό με την αρχαία ελληνική σκέψη.
Όταν οι Ιουδαίοι και Χριστιανοί συγγραφείς αποκαλούσαν τον Πλάτωνα "Αθηναίο Μωυσή" δεν αναφέρονταν τόσο στην Μολιτεία και στους Νόμους του όσο στον Τίμαιο.
Γιατί ο διάλογος αυτός είναι το ακριβές αντίστοιχο της Γένεσης της Πεντατεύχου.
Μας δίνει όμως μια εκδοχή της δημιουργίας του Κόσμου σαφώς πιο συγκροτημένη και ολοκληρωμένη απ’ την αντίστοιχη της Βίβλου.
Επιπλέον, ο Πλάτωνας δεν το παίζει θεόπνευστος, γι’ αυτό και χαρακτηρίζει τη θεωρία τους όχι ως "θεία αποκάλυψη" αλλά ως "ευλογοφανή μύθο".
Οι Χριστιανοί, αντίθετα, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, επέμεναν στην κατά γράμμα κατανόηση της Δημιουργίας, όπως ακριβώς την περιγράφει το ιουδαϊκό κείμενο του 1200 π.Χ.!
Ας πούμε όμως δυο λόγια για τον Τίμαιο του Πλάτωνα:
Ο Κόσμος οφείλει την ύπαρξή του στη σοφή δράση ενός τέλειο αλλά όχι και παντοδύναμου Θεού.
Ο Θεός Δημιουργός περιορίζεται από ένα προϋπάρχον υλικό, το οποίο υποτάσσει και τακτοποιεί, καθώς και απ’ την άλογη Ανάγκη.
Ο Θεός κατασκευάζει τις αθάνατες ψυχές και τις διασκορπίζει στ’ αστέρια.
Τη σκυτάλη στο εξής παίρνουν οι κατώτεροι γεννημένοι πλην αθάνατοι Θεοί, που αναλαμβάνουν να κατασκευάσουν τα θνητά-κατώτερα μέρη του ανθρώπου, δηλαδή το σώμα και τις λοιπές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.
(Εδώ βλέπουμε και την αφετηρία της θεωρίας του Άρειου για τον Υιό-Κτίσμα του Θεού).
Στη διαδικασία "σωματοποίησης" των ψυχών αρχίζει το πρόβλημα της Δημιουργίας και η εμφάνιση του Κακού.
Η πλατωνική "πτώση" δεν έχει σχέση με "μήλα", "παρακουές", "φίδια" και "αμαρτίες"!
Η πτώση βρίσκεται στην εμφύτευση της τέλειας και αθάνατης ψυχής στο φθαρτό και ατελές σώμα.
Το ορμητικό ποτάμι του σώματος και τα βίαια ερεθίσματα εκτροχιάζουν την ψυχή, διαστρεβλώνουν τις κινήσεις της νόησης και προκαλούν μια χαώδη κατάσταση...

Δεν υπάρχουν σχόλια: