Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι λαοί νήστευαν.
Οι Αιγύπτιοι στις γιορτές της Ίσιδας, οι Αθηναίοι στα Ελευσίνια Μυστήρια και στα Θεσμοφόρια, οι Σπαρτιάτες πριν από κάθε πολεμική εκστρατεία, οι Εβραίοι στην περίοδο του Εξιλασμού...
Σε όλες τις μυστηριακές θρησκείες η νηστεία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο ψυχοσωματικής προετοιμασίας και κάθαρσης του ανθρώπου, για να μπορέσει ο μύστης να επικοινωνήσει και να ενωθεί με τον θνήσκοντα και αναστάντα Θεό του...
Όλες σχεδόν οι φιλοσοφικές σχολές τόνιζαν τη σημασία της διατροφής και της εγκράτειας στη διατήρηση της ψυχοσωματικής υγείας και της διαύγειας του πνεύματος.
Αλλά νομίζω πως ο Χριστιανισμός το παρατράβηξε.
Σχεδόν απολυτοποίησε τη νηστεία.
Τη θεώρησε μαζοχιστικά ως "θυσία" στο Θεό, μέσο εξιλέωσης από τις αμαρτίες, τρόπο έλκυσης της θείας χάριτος και προστασίας.
Ο Μ. Βασίλειος, υποτίθεται άνθρωπος μορφωμένος και σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας, έλεγε πράγματα απαράδεκτα περί νηστείας.
Που δεν θα τα έλεγε σήμερα και η πιο αμόρφωτη γριούλα.
Έλεγε, π.χ., πως με τη νηστεία η ψυχή καθαρίζει, με συνέπεια οι φύλακες-άγγελοί μας να γίνονται πιο πρόθυμοι στην προστασία μας!
Και πως σε κάθε Εκκλησία υπάρχουν άγγελοι του Θεού που "καταγράφουν" όσους τηρούν τη νηστεία!
Αυτά σε μάθαιναν βρε Βασίλειε στην Ακαδημία του Πλάτωνα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου