Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Δεν έχουν τέλος τα παραμύθια των Χριστιανών!

Από προχθές που άρχισα να γράφω για την ανυπαρξία της ψυχής και την παρθενία της Θεοτόκου δέχθηκα δεκάδες μέιλ.
Παραδόξως τα περισσότερα ήταν ενθαρρυντικά!
Αυτό δείχνει πως η κοινωνία μας αρχίζει να ωριμάζει και να γίνεται πιο έτοιμη από ποτέ ν’ ακούσει την "πικρή αλήθεια", χωρίς να σοκαριστεί.
Μου ζητάτε να κωδικοποιήσω όλα τα ψεύδη ή τις ανακρίβειες της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Μα από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω ρε παιδιά;
Ψεύδος είναι πως ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Η μεγάλη απογραφή που διέταξε ο Καίσαρας, για την οποία υποτίθεται πως η Αγία Οικογένεια πήγε στη Βηθλεέμ, έγινε δέκα χρόνια μετά τη γέννηση του Ιησού.
Ψέμα και το άστρο της Βηθλεέμ. Η σύζευξη των τριών πλανητών Άρη-Ερμή-Αφροδίτης, που προκάλεσε ένα εντυπωσιακό ουράνιο φαινόμενο, έγινε 6 χρόνια πριν τη γέννηση.
Ψέμα και η προσκύνηση των Μάγων. Αυτό είναι ένα κατασκεύασμα της Εκκλησίας της Περσίας για ν’ αποδείξει πως δήθεν η χριστιανική πίστη δεν είναι ασύμβατη με την επίσημη περσική θρησκεία, την Αστρολατρεία.
Ψέμα και η φυγή στην Αίγυπτο. Γι’ αυτό και ο Λουκάς γράφει πως αμέσως μετά τη γέννηση και την υπαπαντή η οικογένεια του Ιωσήφ πήγε κατευθείαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Τεράστιο ψέμα και η υποτιθέμενη σφαγή των ... χιλιάδων νηπίων.
Όλ’ αυτά κατασκευάστηκαν από τους Χριστιανούς για ν’ αποδειχθεί πως επαληθεύτηκαν οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Γι’ αυτό βάφτισαν τον Ιησού και Εμμανουήλ, τον έστειλαν να γεννηθεί σε μια σπηλιά της Βηθλεέμ, τον πέρασαν μια βολτούλα από την Αίγυπτο κι έσφαξαν και 10.000 νήπια γιατί, κατά την προφητεία, έπρεπε να κλάψει κι η Ραχήλ!
Ας πω και δυο λογάκια για ένα λιγότερα γνωστό χριστιανικό ψέμα.
Όπως είναι ιστορικά εξακριβωμένο, το αναφέρει ρητά και η Επιστολή του Βαρνάβα (που γράφτηκε μεταξύ 70-130 μ.Χ), το σχήμα του πραγματικού-ιστορικού σταυρού του Ιησού είχε σχήμα ελληνικού ταφ κεφαλαίου (δηλαδή "Τ").
Οι πρώτοι όμως Χριστιανοί προτίμησαν να χρησιμοποιούν τον σταυρό που ξέρουμε και σήμερα, με το οριζόντιο ξύλο να τέμνει το κάθετο λίγο πάνω απ’ τη μέση (συμβολικός σταυρός).
Αυτό το έκαναν γιατί το "Τ" ήταν ήδη καπαρωμένο και το χρησιμοποιούσε ως ιερό σύμβολο μια άλλη μυστικιστική-αποκρυφιστική λατρεία.
Τα χρόνια πέρασαν και το σχήμα του πραγματικού σταυρού ξεχάστηκε.
Ώσπου φτάνουμε στον 4ο αιώνα που ο Μεγάλος Κωνσταντίνος αποφασίζει να μετατρέψει τον Χριστιανισμό σε επίσημη αυτοκρατορική λατρεία.
Ένα ειδικό επιτελείο αναλαμβάνει να κατασκευάσει εκείνους τους μύθους που θ’ αυξήσουν το κύρος και το γόητρο της νέας θρησκείας.
Μεταξύ αυτών των μύθων περιλαμβάνεται και η "εύρεση του Τιμίου Σταυρού"!
Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό: θα θάβονταν ένας σταυρός σ’ έναν λόφο της Ιερουσαλήμ κι η μάνα του Αυτοκράτορα, κατόπιν οράματος βεβαίως, θα υποδείκνυε το σημείο κι εκεί θαυματουργικώς θα ανακαλύπτονταν ο Τίμιος Σταυρός.
Αλλά για να υλοποιηθεί το σχέδιο έπρεπε πρώτα να κατασκευαστεί ένας σταυρός.
Τι σχήμα θα είχε; Μα τι άλλο απ’ αυτό που χρησιμοποιούσαν ήδη οι Χριστιανοί;
Έλα όμως που, όπως προαναφέραμε, οι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον συμβολικό κι όχι τον πραγματικό σταυρό σχήματος "Τ";
Οπότε, την πάτησαν σαν αγράμματοι κι "ανακάλυψαν" έναν σταυρό σαν αυτόν που ξέρουμε σήμερα κι όχι σαν αυτόν που πραγματικά σταυρώθηκε ο Ιησούς.
Και το ψεύδος, από αυτοκρατορικό έγινε εκκλησιαστικό, και συνέχισε ανά τους αιώνες αυξημένο και βελτιωμένο!
Με τις υγείες μας...

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Μεταφραστικό λάθος η "παρθενία" της Παναγίας!

Χθες το βραδυ ήμουν με κάποιον Εβραίο, γόνο παλιάς αθηναϊκής οικογένειας.
Κάποια στιγμή ήρθε η κουβέντα και στα θρησκευτικά και στην ημέρα των Χριστουγέννων.
Ο φίλος μου ήταν λίγο εκνευρισμένος. Και τον δικαιολογώ απόλυτα.
Μου έδειξε την Εβραϊκή Βίβλο (αυτό που εμείς λέμε "Παλαιά Διαθήκη") και συγκεκριμένα την προφητεία του Ησαΐα, απ' την οποία υποτίθεται προκύπτει πως ο Χριστός θα γεννιόταν από "παρθένα".
Η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη ("αλμαά", αν δεν κάνω λάθος) δεν σημαίνει "παρθένα" αλλά "έφηβη", "νεαρή γυναίκα ώριμη για γάμο και τεκνοποίηση"!
Οι ελληνιστές αλεξανδρινοί φιλόλογοι του 3ου π.Χ που μετέφρασαν στα ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη, έκαναν λάθος κι αντί "έφηβη" έγραψαν "παρθένα".
Το λάθος αυτό το πήραν στη συνέχεια οι Χριστιανοί Θεολόγοι, που κατασκεύασαν τη νέα θρησκεία στη βάση των εβραϊκών προφητειών, και μετέτρεψαν την "παρθενία" (δηλαδή ένα μεταφραστικό λάθος) σε δόγμα!
Και ανέδειξαν το μεταφραστικό αυτό λάθος σε "πρότυπο ζωής", καταδικάζοντας από τότε εκατομμύρια ανθρώπους να υποστούν τα δεινά του παρθενικού βίου προκειμένου να μιμηθούν την "Παρθένο" Μαρία.
Απίστευτο?

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Η γέννηση του Ιησού, το προπατορικό αμάρτημα κι ο παραλογισμός των χριστιανικών μύθων!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι είναι καιρός νομίζω να θεολογήσουμε λίγο, με το δικό μας ιδιαίτερο τρόπο.
Πάντα με απασχολούσε το ερώτημα: "Πώς μεταδίδεται στους ανθρώπους το προπατορικό αμάρτημα;".
Αφού αποκλείσουμε την περίπτωση να μεταδίδεται όπως οι ιώσεις με την αναπνοή, την επαφή με μολυσμένες επιφάνειες κλπ, καταλήγουμε στα εξής ενδεχόμενα:
Α) Μέσω των γυναικείων ωαρίων. Κι αυτό αποκλείεται γιατί ο Χριστός γεννήθηκε από γυναίκα, προήλθε δηλαδή από γυναικείο ωάριο, κι εντούτοις ήταν απαλλαγμένος του προπατορικού.
Β) Μέσω του τοκετού. Κι αυτό αποκλείεται για τον αμέσως παραπάνω λόγο.
Γ) Μέσω της σεξουαλικής πράξεως. Το ενδεχόμενο αυτό καταρχήν δεν αποκλείεται και αποτελούσε τη δημοφιλέστερη εκδοχή των κομπλεξικών κι ανέραστων χριστιανών.
Σήμερα, όμως, με τη βοήθεια της επιστήμης (τεχνιτή γονιμοποίηση κλπ) γεννιούνται άνθρωποι χωρίς να έχουν συλληφθεί με σεξουαλική πράξη. Άρα, οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να ήταν απαλλαγμένοι απ’ την κατάρα των προπατόρων, να ήταν όπως οι πρωτόπλαστοι μόλις βγήκαν απ’ τα τέλεια χέρια του Θεού πριν την Πτώση, δηλαδή σχεδόν τέλειοι και πάντως άφθαρτοι κι αθάνατοι! Αλλά κάτι τέτοιο προφανώς δεν συμβαίνει, οπότε το προπατορικό δεν μεταδίδεται ούτε με το σεξ...
Δ) Οπότε τι μένει; Μα το αντρικό σπέρμα φυσικά, δηλαδή το γενετικό υλικό που παράγουν οι αντρικοί όρχεις! Η εκδοχή αυτή φαίνεται θεολογικά έγκυρη καθώς η Εκκλησία μας υπερτονίζει την "άσπορη" σύλληψη του Χριστού.
Εδώ αρχίζουν όμως άλλα προβλήματα: Ακόμα κι αν δεχθούμε πως ο Χριστός συνελλήφθη χωρίς σεξουαλική πράξη, θα έπρεπε υποχρεωτικά να έχει εισέλθει στη μήτρα, έστω και θαυματουργικώς δια του Αγίου Πνεύματος, το αντρικό γενετικό υλικό (δηλαδή ο "σπόρος")! Γιατί χωρίς αυτό ο Ιησούς αφενός μεν θα είχε γεννηθεί γυναίκα (λόγω ελλείψεως χρωμοσώματος Ψ), αφετέρου δεν θα ήταν "πλήρης" άνθρωπος, όπως διδάσκει η Εκκλησία, αλλά ένα παράξενο ον με εξωτερική εμφάνιση άντρα και γενετικό υλικό γυναίκας!
Κάτι τέτοιο όμως επίσης το αποκλείει η Εκκλησία μας.
Συμπέρασμα: Το προπατορικό αμάρτημα, ακόμα κι αν συνέβη, που δεν συνέβη!, δεν μεταδίδεται με κανέναν τρόπο από άνθρωπο σε άνθρωπο!
Και καλά θα κάνει να σταματήσει κάποτε να μας παραμυθιάζει η Εκκλησία...

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Είναι η γυναίκα "πικρότερη του θανάτου";

Ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός, παρά τον ανδροκρατικό και μισογυνικό χαρακτήρα τους, είναι λιγότερο εχθρικοί στη σεξουαλικότητα απ’ ό,τι ο Χριστιανισμός.
Κατά τον Μωάμεθ "ο καλός Μωαμεθανός επιτρέπεται να έχει μαζί με τις συζύγους του κι έναν απεριόριστο αριθμό παλλακίδων"!
Στο Κοράνι διαβάζουμε: "Ας είναι δοξασμένος ο Θεός που δημιούργησε τη γυναίκα για την ευχαρίστηση του άντρα. Που χαρίζει στο σώμα της γυναίκας ικανοποίηση, ενώνοντάς το με το σώμα του άντρα που δεν βρίσκει ανάπαυση ούτε ησυχία αν δεν ενωθεί παθιασμένα με τη γυναίκα"...
Το Ισλάμ περιφρονεί τη γυναίκα αλλά δεν δαιμονοποιεί τη σεξουαλική ζωή.
Ο Προφήτης παροτρύνει τους άντρες: "Τα θηλυκά είναι τα χωράφια σας! Πηγαίνετε στα χωράφια σας όπως και όταν θέλετε"...
Κι ένα σοφό ισλαμικό γνωμικό συμπληρώνει: "Ένα αγόρι για την ικανοποίηση, και μια γυναίκα για απογόνους"!
Αλλά κι οι Ιουδαίοι θεωρούσαν το σεξ "δώρο Θεού".
Ο Δαβίδ κι ο Σολομών είχαν εκατοντάδες γυναίκες και παλλακίδες.
Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε πως ο νιόπαντρος απαλλάσσεται για ένα έτος απ’ τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις όχι για να κάνει παιδί αλλά για να απολαύσει τη γυναίκα του...
Παράλληλα, όμως, υποβιβάζει τη γυναίκα σε "ιδιοκτησία" του άντρα.
Τη χαρακτηρίζει "πικρότερη απ’ το θάνατο" και μεγάλη παγίδα για τον άντρα ("ο αρεστός στο Θεό αποφεύγει τη γυναίκα, ο αμαρτωλός πέφτει στην παγίδα της").
Η εμπορευματοποίηση της γυναίκας συνδέεται με την υπερτίμηση της παρθενίας.
Ο "αγοραστής" πρέπει να παραλάβει το "πράγμα" άθικτο και στην καλλίτερη δυνατή κατάσταση.
Ακόμα κι ο Ιησούς δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’ την κρατούσα ιουδαϊκή παράδοση που ήθελε τη γυναίκα "αντρική ιδιοκτησία".
Έτσι, θεωρεί πως διαπράττει μοιχεία ο άντρας που βλέπει τη γυναίκα τού πλησίον του και την επιθυμεί. ("Έγκλημα κατά της ξένης ιδιοκτησίας";).
Γιατί άραγε δεν είπε ο Ιησούς πως και όποια γυναίκα επιθυμεί τον άντρα της άλλης διαπράττει επίσης μοιχεία;
Μα προφανώς γιατί ο άντρας δεν είναι ιδιοκτησία της γυναίκας!
Αλλά, για να μην αδικήσουμε τον Διδάσκαλο ("σοφιστή") Ιησού, πρέπει να του αναγνωρίσουμε δύο πραγματάκια:
α) Προστάτεψε τη γυναίκα, αφού ουσιαστικά απαγόρευσε το διαζύγιο που ως τότε το έπαιρνε ο άντρας όποτε γούσταρε και χωρίς καμία συνέπεια για τον ίδιο.
β) Τόνισε πως σκοπός του γάμου δεν είναι μόνο η αναπαραγωγή αλλά και η ένωση των δύο φύλλων ως αυτοδύναμη αξία ("ο άντρας εγκαταλείπει τον πατέρα και την μητέρα του για να γίνει με τη γυναίκα του σάρκα μία).

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Γιατί οι Χριστιανοί μισούν το σεξ;

Για να κατανοήσουμε την αρνητική θέση του ιουδαιο-χριστιανισμού για τη σεξουαλικότητα πρέπει να γυρίσουμε χιλιάδες χρόνια πίσω, στις πρωτόγονες κοινωνίες, όπου κυριαρχούσε ακόμη ο αμοιβαίος φόβος των δύο φύλων.
Οι γυναίκες για χιλιάδες χρόνια δεν αισθάνονταν καμιά απόλαυση απ' τη σεξουαλική πράξη.
Έκαναν έρωτα όταν, όπου και όπως το ήθελαν οι άντρες.
Οι ίδιες πονούσαν, ταπεινώνονταν, κι ακολουθούσε η ακόμα πιο επίπονη διαδικασία της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Επόμενο ήταν να θεωρούν τους άντρες υπεύθυνους για όλ' αυτά, και να τους μισούν.
Οι άντρες, απ' την άλλη, είχαν πολλούς λόγους να θεωρούν τη γυναίκα φορέα θετικής ή αρνητικής θρησκευτικής δύναμης, και να τη συσχετίζουν με τον κόσμο των θεών και των δαιμόνων.
Ο πρωτόγονος άντρας δεν μπορούσε να κατανοήσει το αποκλειστικό προνόμιο των γυναικών να τεκνοποιεί.
Και ήταν φυσικό να το αποδίδει σε μια υπερφυσική-μαγική δύναμη του γυναικείου φύλου.
Η αιμορραγία για τον πρωτόγονο άνθρωπο συνδεόταν αποκλειστικά με αθεράπευτα τραύματα, προάγγελους του θανάτου.
Η γυναίκα όμως αιμορραγούσε κάθε μήνα χωρίς να πεθαίνει!
Θαύμα! Θεά!
Ο πρωτόγονος άντρας έκανε μια ακόμη αξιοσημείωτη παρατήρηση: κάθε φορά που έκανε έρωτα αισθανόταν, έστω και παροδικά, να χάνει τις δυνάμεις του, να μην έχει διάθεση να συμμετάσχει στο κυνήγι ή στις πολεμικές επιχειρήσεις της ομάδας-αγέλης.
Ένιωθε πως η γυναίκα κάτι του κάνει και του κλέβει τις δυνάμεις, την τόσο αναγκαία για την επιβίωση ικμάδα και ενέργειά του.
Άρα η γυναίκα ήταν ένα πλάσμα μυστήριο, τρομακτικό, επικίνδυνο...
Η γυναίκα και η σεξουαλικότητα δαιμονοποιήθηκαν.
Ο φόβος του πρωτόγονου άντρα για τη γυναίκα τον έκανε μισογύνη, και συγκρότησε ανδροκρατούμενες παρακοινωνίες.
Έτσι εμφανίζεται ιστορικά το φαινόμενο της αντρικής ομοφυλοφιλίας. 
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφονται (και τιμωρούνται) όλες οι σεξουαλικές εκτροπές. Δεν αναφέρεται όμως η γυναικεία ομοφυλοφιλία! Γιατί κατά τον 13ο π.Χ. αιώνα δεν είχε ακόμη εμφανιστεί...
Στις ανδροκρατούμενες παρακοινωνίες, εκτός της ομοφυλοφιλίας, γιγαντώνεται η επιθετικότητα, η μαχητική ικανότητα, ο σαδισμός, και πρωτοεμφανίζεται ο κανιβαλισμός.
Απόρροια κι αυτός της σεξουαλικής στέρησης και καταπίεσης.
Με το πέρασμα των αιώνων κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτες οργανωμένες θρησκείες.
Μεταξύ αυτών κι ο Ιουδαϊσμός.
Που απ' το παρελθόν κληρονομεί το μισογυνισμό, τη δαιμονοποίηση της γυναίκας και της σεξουαλικότητας.
Και τον μεταδίδει στα δυο "τέκνα του", τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό.
Οι σημερινοί Χριστιανοί, κυρίως στη Δύση, αγνοώντας τις ρίζες του φαινομένου, αισθάνονται φανερή αμηχανία μπροστά στις εμμονές της θρησκείας τους με τον έρωτα και το σεξ...

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Θρησκευτικός αχταρμάς...

Η Μεσόγειος Θάλασσα ήταν κάποτε ενιαίος πολιστικά και οικονομικά χώρος.
Οι λαοί της αντάλλασσαν τα πάντα: εμπορεύματα, γνώσεις, θεούς...
Όταν οι Έλληνες του Αλέξανδρου έφτασαν μέχρι της μακρινές Ινδίες κυριολεκτικά σοκαρίστηκαν.
Με έκπληξη ανακάλυψαν πως οι Πέρσες, οι Αφγανοί, οι Κινέζοι, κι όλοι γενικά οι Ανατολίτες, γνώριζαν και πίστευαν τα ίδια πάνω-κάτω μ’ αυτούς.
Όσα έλεγαν στην Αθήνα ο Σωκράτης κι ο Πλάτωνας, τα έλεγε στην Κίνα ο Κομφούκιος.
Κι όσα δίδασκαν οι Σοφιστές, τα έλεγε ο Λάο Τσε κι οι οπαδοί του.
Όποιος μελετάει τις θρησκείες και φιλοσοφίες του κόσμου θα διαπιστώσει πως ο Χριστιανισμός δεν έφερε τίποτα καινούργιο.
Στην ανάσταση των νεκρών πίστευαν κι οι Φαρισαίοι, ενώ την αγάπη ακόμα και των εχθρών δίδασκαν και οι Βουδιστές.
Ο "θείος έρωτας" των Χριστιανών είναι εξέλιξη του "πλατωνικού έρωτα", και το τριαδολογικό δόγμα είναι αντιγραφή της ινδουιστικής τριαδολογικής θεότητας "Βράχμαν-Βισνού-Σίβα".
Ο πρώτος αναστημένος Θεός ήταν ο Όσιρις, ο Δίας γεννήθηκε κι αυτός σε σπηλιά και ήταν ο πρώτος πατροκτόνος Θεός!
Γιατί κι ο Ιησούς "πατροκτονία" έκανε, ανατρέποντας ουσιαστικά το Νόμο του Θεού-Πατέρα Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης.
Κι οι ομοιότητες του μύθου του Διόνυσου Ζαγρέα με τον Ιησού παραείναι εντυπωσιακές για να τις θεωρήσουμε "σύμπτωση"...
Αλλά μια κι αναφερθήκαμε προηγουμένως στον Ινδουισμό, διαβάζω τις συμβουλές που έδωσε ο Σρι Κρίσνα, ο "υπέρτατος Κύριος", στο μαθητή του Αρτζούνα:
"Απασχόλησε το νου και τη σκέψη σου συνεχώς με Μένα. Και γίνε πιστός Μου. Προσκύνησέ με και λάτρεψέ με. Έτσι, απορροφημένος τέλεια από Εμένα, θα έλθεις κοντά Μου"!
Δεν σας θυμίζουν πολύ τα χριστιανικά Ευαγγέλια;
Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, ο ευκολότερος τρόπος να συντονίσουμε το νου μας με την Υπέρτατη Δύναμη είναι η ρυθμική επανάληψη κάποιων στερεότυπων "ιερών λέξεων" ή συλλαβών, των λεγόμενων "μάντρας" (προσευχών).
Έτσι, οι Ινδουιστές έχουν  το "Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα χάρε χάρε", οι Βουδιστές το "Ομ Μάνι Πάντμε Χουμ", οι Δυτικοί Χριστιανοί το "Άβε Μαρία Γκράτσια Πλένα", κι οι Ανατολικοί το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"...

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Σεξ: το "φάρμακο της ελευθερίας"!

Πραγματικά ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν θέλει ούτε να εξουσιάζει ούτε να εξουσιάζεται!
Γι’ αυτό κι οι θρησκείες έχουν σοβαρό προβληματάκι με την ελευθερία.
Το ίδιο πρόβλημα έχει κι ο φασισμός.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που συνήθως θρησκευτικός φανατισμός και φασισμός πηγαίνουν χέρι-χέρι.
Αλλά δεν είναι μόνο η ελευθερία που προκαλεί αλλεργία στα θρησκευτικά ιερατεία και στους φασίστες.
Οι τύποι αυτοί έχουν πρόβλημα και με τη σεξουαλικότητα, και γενικότερα με το γυναικείο φύλο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που Καθολική Εκκλησία, Ιταλοί Φασίστες και Γερμανοί Ναζί ήθελαν τη γυναίκα απλή αναπαραγωγική μηχανή...
Θρησκευτικές ηγεσίες και φασισμός ξέρουν πολύ καλά πως μόνο οι σεξουαλικά καταπιεσμένοι άνθρωποι υποκύπτουν πανεύκολα στις θελήσεις των άλλων.
Γίνονται με τη θέλησή τους αντικείμενα εκμετάλλευσης και, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Έριχ Φρόμ, αναπτύσσουν σαδομαζοχιστικές τάσεις και συμμετέχουν πρόθυμα (ενεργά ή με την ανοχή τους) στα εγκλήματα των εξουσιαστών...
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο: όπου υπάρχει σεξουαλική ελευθερία και ικανοποιούνται οι φυσιολογικές ανθρώπινες ανάγκες, εκεί αναπτύσσεται και η ελεύθερη-αυτόνομη σκέψη και δράση.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Λούθηρος: ο προστάτης-άγιος κάθε παραδουλεύτρας!

Η αγαμία του κλήρου ταλαιπωρεί για αιώνες τη Δυτική Εκκλησία.
Επικρατεί ακόμα η μεσαιωνική αντίληψη πως η σεξουαλικότητα κι ο γάμος βρομίζουν τόσο πολύ τον άνθρωπο ώστε να μην μπορεί να υπηρετήσει το Θεό.
Καμιά σχέση με τους ιερείς πολλών αρχαίων θρησκειών, που με τη σεξουαλική πράξη μετέδιδαν στις γυναίκες τη θεϊκή δύναμη, ή αναλάμβαναν να προετοιμάσουν τα κορίτσια για το γάμο τους εκπαρθενεύοντάς τα!
Η Δυτική Εκκλησία επηρεάστηκε πολύ απ’ τον Αυγουστίνο.
Αυτός, έχοντας ζήσει για χρόνια τις κραιπάλες, δεν ήθελε ν’ ακούει κουβέντα για σεξ και γυναίκες.
Αντίθετα, ο μεταρρυθμιστής Λούθηρος αποδέχθηκε το γάμο των κληρικών.
Αλλά μόνο ως "αναγκαίο κακό", ως "αναρρωτήριο που θεραπεύει τις πληγές του γενετήσιου ενστίκτου".
Στις τάξεις του Λουθηρανισμού καλλιεργήθηκε κυρίως το πρότυπο της γυναίκας-νοικοκυράς.
Απ’ τον Λούθηρο κρατάμε κυρίως δύο συμβουλές του:
α) Το "κάνουμε" δυο φορές τη βδομάδα.
β) Αν η γυναίκα μας έχει "πονοκέφαλο", φωνάζουμε την παραδουλεύτρα.

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Να το κουνάμε ή όχι το λασπωμένο νερό;


Ταοϊσμός είναι η θρησκεία που ίδρυσε ο Λάο Τσε, ο Κινέζος "γερο-σοφός" που έζησε γύρω στα 600 π.Χ. 
Ο άνθρωπος θεωρείται μια κουκκίδα του σύμπαντος και καλείται ν’ ακολουθήσει "το δρόμο της φύσης". 
Αν ζήσουμε "φυσικά" δεν χρειάζονται ηθικές, καθήκοντα και αρετές. Όλα έρχονται μόνα τους... 
Οι απόψεις αυτές μοιάζουν καταπληκτικά μ’ εκείνες των Σοφιστών της Αρχαίας Αθήνας. 
Οι Ταοϊστές, όμως, το παρακάνουν φτάνοντας στη μοιρολατρία. Πιστεύουν πως οι άνθρωποι δεν πρέπει ν’ αγωνίζονται για ν’ αλλάξουν τον κόσμο, αλλά οφείλουν να ηρεμήσουν και ν’ αποδεχτούν τα πράγματα όπως έχουν. 
"Όσο κουνάς ένα ποτήρι με λασπωμένο νερό", λένε, "δεν πρόκειται να ξεθολώσει. Άσ’ το ακίνητο, η λασπουριά θα κατακάτσει και το νερό θα καθαρίσει"... 
Στην πράξη οι Ταοϊστές έχουν "ξεφύγει"! 
Το ’χουν ρίξει στην αλχημεία και στη μαγεία προσπαθώντας να φέρουν τη φύση στα μέτρα τους. 
Κι ας έλεγε ο γερο-Σοφός πως "ο εξαναγκασμός της φύσης ποτέ δεν πέτυχε"...

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Πώς να ήταν άραγε το "όργανο" του διαβόλου;

Δεν χωράει αμφιβολία πως οι ιουδαϊκές ρίζες του Χριστιανισμού, σε συνδυασμό με κάποιες ιστορικές συγκυρίες, τον διαπότισαν με έντονο μισογυνισμό.
Ο Ιωάννης Δαμασκηνός θεωρεί τη γυναίκα "πεισματάρα γαϊδούρα" κι ένα "απαίσιο σκουλήκι στην καρδιά του άντρα"!
Ο Τερτυλλιανός τη χαρακτηρίζει "πόρτα που οδηγεί στο διάβολο, δόλωμα του διαβόλου"...
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός δίδασκε πως είναι προτιμότερο ν' ανταμώσουμε στο δρόμο μας τον διάβολο παρά μια γυναίκα. Γιατί ο διάβολος μόλις σταυροκοπηθούμε φεύγει τρέχοντας ενώ η γυναίκα δεν χαμπαριάζει...
Οι "δίκες των μαγισσών" ήταν ένα ακραίο μισογυνικό ξέσπασμα της δυτικής χριστιανοσύνης.
Το κάψιμο δεκάδων χιλιάδων γυναικών βασίστηκε σ' ένα ψευτοθεολογικό έργο δυο δομινικανών μοναχών ("Η μάστιγα των μαγισσών").
Σ' αυτό οι γυναίκες παρουσιάζονται να έχουν ιδιαίτερη κλίση στη μαγεία και βασκανία. "Η όποια κακία είναι πολύ μικρή μπροστά στην κακία του θηλυκού", τονίζεται.
Οι "δίκες των μαγισσών" περιείχαν σαφή στοιχεία σαδιστικής βιαιότητας και σεξουαλικής διέγερσης εκ μέρους των ιεροεξεταστών.
Οι κατηγορούμενες ήταν υποχρεωμένες να περιγράφουν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τη σεξουαλική πράξη τους με τον διάβολο.
Κι οι βασανιστές ζητούσαν επιμόνως την περιγραφή του γεννητικού οργάνου του διαβόλου.
Αν δηλαδή ήταν καλυμμένο με λέπια ή μισό κρεάτινο και μισό σιδερένιο...

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Ιεροδουλεία...

Οι ιερόδουλες ήταν ένα πανάρχαιο και παγκόσμιο θρησκευτικό φαινόμενο.
Η σεξουαλική πράξη αντιμετωπιζόταν ως έκφραση προσευχής και προσφορά θυσίας.
Αποδεικνύει την πρωταρχική αρμονία θρησκείας και σεξουαλικότητας.
Μετατρέπει το σεξουαλικό δόσιμο σε θρησκευτική υπόθεση, αίρει την αντίθεση σώματος-πνεύματος, γενετήσιας ικανοποίησης και μεταφυσικού βιώματος.
Η σεξουαλική πράξη ήταν ο δρόμος για τη συμμετοχή του άντρα στο "ιερό", μια τεχνική για την επίτευξη της αισθητής επαφής με τη θεότητα.
Στην αρχαία Ινδία οι ιερόδουλες θεωρούνταν σύζυγοι του Θεού.
Η θέση τους ήταν καταξιωμένη κοινωνικά και προτιμούνταν τα κορίτσια των επιφανών οικογενειών, ακόμα και της βασιλικής οικογένειας.
Καλλιεργούσαν τον χορό, τη μουσική, τη συγγραφή και φύλατταν την "ιερή διδασκαλία".
Κι αν μετά από χρόνια "υπηρεσίας" αποφάσιζαν να παντρευτούν αποτελούσαν περιζήτητες νύφες...

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Θρησκεία και σεξουαλικότητα

Η αλήθεια είναι πως στην παράδοση πολλών λαών το σεξ ταυτίζεται με την ανηθικότητα.
Οι Χριστιανοί, λ.χ., θεωρούν το προγαμιαίο σεξ "πορνεία", και γι' αυτό απαιτούν να στηθεί το ζευγάρι μπροστά σ' έναν ιερέα που θα διαβάσει κάποια "μαγικά" κείμενα και μετά από μισή ώρα, ως εκ θαύματος, αυτό που μέχρι τότε ήταν βδελυρό κι απαγορευμένο μετατρέπεται σε θεμιτό κι ευλογημένο.
Μελετώντας ψύχραιμα την ανθρώπινη ιστορία καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως την "ανηθικότητα" του σεξ επέβαλαν τα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με αυτό και, κυρίως, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, που αφάνισαν ολόκληρους λαούς, και οι ανεπιθύμητες (εκτός οικογένειας) εγκυμοσύνες που επιβάρυναν το κοινωνικό σύνολο.
Στην εποχή μας όμως διαθέτουμε τα μέσα να εξουδετερώσουμε τις επικίνδυνες παρενέργειες του σεξ.
Οπότε, δεν υπάρχει πλέον λόγος να το δαιμονοποιούμε.
Αν ζούσε σήμερα ο φιλόσοφος Ιησούς θα μας έλεγε: "δεν φτιάχτηκε ο άνθρωπος για την ηθική αλλά η ηθική για τον άνθρωπο"!
Και θα μας εξηγούσε πως θρησκεία και σεξουαλικότητα, ως δημιουργικές και ζωτικές δυνάμεις της ζωής, μπορούν και επιβάλλεται να συνυπάρχουν...ική που ψυχαναγκάζει τον νθρωπο αι φέρνει στη ζωή του μιζέρια και στέρηση δεν είναι χριστιανική...

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Ο Θεός είναι γυναίκα!

Για να εξηγήσουμε το μισογυνισμό και την αντισεξουαλικότητα (αυτά πάνε συνήθως μαζί) πολλών θρησκειών, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην πρωτόγονη εποχή.
Τότε που ο άντρας είχε τρεις βασικούς λόγους να δαιμονοποιεί τη γυναίκα:
α) Διαπίστωνε πως μόνο αυτή μπορούσε να γεννήσει παιδιά.
β) Την έβλεπε κάθε μήνα να αιμορραγεί χωρίς να πεθαίνει. Ενώ αυτόν αρκούσε μια μόνο μικρή αιμορραγίτσα να τον στείλει στον τάφο.
γ) Μετά από κάθε σεξουαλική πράξη ένιωθε σαν κάποιος να του είχε ρουφήξει όλη του την ενέργεια. Κάτι πολύ επικίνδυνο εκείνη την εποχή, που η παραμικρή χαλάρωση μπορούσε να αποβεί μοιραία.
Εύλογα, λοιπόν, θεώρησε πως όλ' αυτά έχουν ένα μαγικό-θρησκευτικό υπόβαθρο, πως η γυναίκα είναι φορέας θετικής και αρνητικής θεϊκής ενέργειας.
Αυτό εμπόδιζε τον πρωτόγονο άντρα να βιώσει τη σεξουαλικότητα ως κάτι φυσιολογικό και αυτονόητο.
Και του προκαλούσε μόνιμο φόβο για το γυναικείο φύλο, που για να τον υπερβεί οδηγήθηκε στην υποτίμηση και περιθωριοποίησή του.
Τον αντίκτυπο αυτών των αντιλήψεων συναντάμε στις πρώτες οργανωμένες (αρχαίες) θρησκείες, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως φορέα είτε θετικών-ευεργετικών ιδιοτήτων (μάντης, προφήτισσα, ιερόδουλη) είτε ως προσωποποίηση του δαίμονα (το "αγκίστρι" που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να "ψαρέψει" τον άντρα).
Ειδικά η έμμηνος ρύση των γυναικών αποτελούσε μεγάλο σοκ για τον πρωτόγονο άντρα.
Μόνο έτσι εξηγείται, λ.χ., η διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου (Παλαιά Διαθήκη) που επιβάλει τη θανατική ποινή σε όποιον άντρα έχει σαρκική σχέση με γυναίκα που έχει περίοδο.
Και μην ξεχνάμε πως η έμμηνη ρύση είναι ένα απ' τα βασικά επιχειρήματα των χριστιανών κατά της ιεροσύνης των γυναικών.
Προσωπική μας άποψη είναι πως η γυναικεία περίοδος είναι όντως "θεϊκή δύναμη"!
Γιατί η γυναίκα (και μέσω αυτής και ο άντρας) τεκνοποιώντας γίνεται συνδημιουργός του Θεού...

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ιησούς και αρχαία Μυστήρια...

Στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στον Χριστιανισμό ως προϊόν του θρησκευτικού συγκρητισμού της ελληνο-ρωμαϊκής εποχής.
Ας αναφερθούμε τώρα στα δυο σημαντικότερα Μυστήρια του χριστιανισμού, το βάπτισμα και τη θεία ευχαριστία.
Η βάπτιση στο νερό είναι μια πανάρχαιη μαγική τελετουργία, γνωστή στα ελληνιστικά μυστήρια αλλά και σ' εκείνα της Ίσιδας του Όσιρη, του Άττι, του Διόνυσου και του Μίθρα.
Ικανοποιεί τη λαχτάρα των ανθρώπων για μαγικο-λατρευτικές τελετές, μύηση, είσοδο σε μια κοινωνία, λύτρωση από την αχρειότητα και την απειλή του θανάτου.
Οι καθαρμοί με νερό ήταν καθιερωμένοι και στον ιουδαϊκό κόσμο, ιδιαίτερα στις τάξεις των Εσσαίων, απ' όπου φαίνεται πως προέρχονται οι τρεις ιστορικοί ηγέτες του Χριστιανισμού: Ιωάννης Βαπτιστής, Ιησούς, Ιωάννης Ευαγγελιστής.
Ο ίδιος ο Ιησούς δεν έδειξε ιδιαίτερη εκτίμηση στη βάπτιση.
Δέχθηκε σα να έκανε αγγαρεία να βαπτιστεί στον Ιορδάνη, κι ο ίδιος ποτέ δεν βάπτισε κανέναν, αναθέτοντας αυτό το έργο στους μαθητές του. 
Αντίθετα, πιο ενεργητική ήταν η συμμετοχή του στο αποχαιρετιστήριο δείπνο, που έλαβε με τους έμπιστους μαθητές του λίγο πριν τη δίκη και καταδίκη του.
Ο Ιησούς ήταν βέβαιος τόσο για τη θανάτωσή του όσο και για την επικείμενη συντέλεια του κόσμου.
Συνεπώς αποκλείεται να έδωσε εντολή σε επανάληψη του δείπνου "εις ανάμνησίν του". 
Η σχετική εντολή συναντάται μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά, και μάλλον αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη.
Στην εποχή του Ιησού στη θρησκευτική σκέψη των ανθρώπων του μεσογειακού και μεσανατολικού κόσμου θεωρούνταν αυτονόητη η θυσία που είχε σκοπό τη συμβολική ένωση με κάποια θεότητα.
Ο Διόνυσος, γιος του Δία και μιας θνητής, περνάει από πάθη, πεθαίνει κι ανασταίνεται κι οι πιστοί του πίνουν το αίμα του (τον χυμό της αμπέλου) με σκοπό να γίνουν αθάνατοι μέσω της μυστικιστικής ένωσης μαζί του.
Ακόμα και στο τελετουργικό του Μίθρα υπάρχει η μυστικιστική ένωση με τα θεία.
Οι πιστοί του καταναλώνουν ψωμί, κρασί και νερό ως τελετουργική ανάμνηση ενός δείπνου του Θεού με τους μυημένους του.
Αμφιβάλω αν υπάρχει κάποια σχέση της σύγχρονης χριστιανικής πίστης με τη διδασκαλία του ιστορικού Ιησού.
Ένας διδάσκαλος τόσο κάθετα αντίθετος στις τελετουργίες και στη θρησκευτικότητα αποκλείεται να επέβαλε τέτοια άνοστα τελετουργικά έθιμα που προέρχονταν απ' τον εθνικό κόσμο...

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Ο Χριστιανισμός είναι προϊόν του θρησκευτικού συγκρητισμού!

Για να καταλάβουμε κάτω από ποιες συνθήκες διαμορφώθηκε ο Χριστιανισμός, πρέπει να μελετήσουμε προσεκτικά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή.
Σε γενικές γραμμές, απ' τον 3ο αι. π.Χ μέχρι το 4ο αι. μ.Χ., απ' την Ισπανία ως την μακρινή Ινδία επικρατούσε ένα ιδιόμορφο καθεστώς παγκοσμιοποίησης και ανάμειξης των πάντων: θρησκειών, φιλοσοφιών, τρόπων ζωής...
Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα:
Μετά το θάνατο του Μεγαλέξανδρου η Αίγυπτος πέρασε στα χέρια της δυναστείας των Πτολεμαίων.
Οι νέοι εξουσιαστές έπρεπε να κάνουν τους αναγκαίους θρησκευτικούς-πολιτισμικούς συμβιβασμούς για να διατηρηθεί η ψυχική και εδαφική ενότητα του κράτους.
Αρχικά ικανοποίησαν την απαίτηση των ελληνιστών Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας, και μετέφρασαν στα ελληνικά τη Βίβλο τους (Παλαιά Διαθήκη).
Παράλληλα προχώρησαν στη δημιουργία ενός νέου Θεού, του Σέραπι, που θα αποτελούσε τη συγκολλητική ουσία μεταξύ του ντόπιου αιγυπτιακού πληθυσμού και των Ελλήνων Εθνικών.
Ειδικό "θρησκευτικό συνεργείο", αυτό που εγώ ονομάζω "40 κατασκευαστές θρησκειών προτείνουν...", ανέλαβε να ολοκληρώσει με επιτυχία το σχέδιο.
Πήραν στοιχεία απ' τον αρχαίο αιγυπτιακό θεό Όσιρη, τ' ανάμειξαν με τη λατρεία του Πλούτωνα και της Δήμητρας, κι έδωσαν στο νέο "μείγμα" το όνομα μιας παλιάς αλλά ασήμαντης θεότητας: Σέραπις.
Αυτόν τον πάντρεψαν με την Ίσιδα, κι εξέχοντες ποιητές ανέλαβαν να γράψουν εκλεκτούς ύμνους στο νέο Μεγάλο Θεό.
Στην Αλεξάνδρεια χτίστηκε προς τιμήν του το Σεράπειον, ο μεγαλύτερος και λαμπρότερος ναός της Μεσογείου, και το γλυκό έδεσε...
Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Χριστιανισμό.
Γύρω απ' το πρόσωπο του Ιουδαίου Ιησού ενώθηκαν αιγυπτιακοί, περσικοί, ιουδαϊκοί κι ελληνικοί μύθοι, προστέθηκε μπόλικη δόση από Ορφέα, Όσιρη, Μίθρα και Διόνυσο, αφομοιώθηκαν κάπως άτσαλα θρησκειο-φιλοσοφικά στοιχεία του Ινδουισμού-Βουδισμού-Τζαϊνισμού-Κομφουκιανισμού, η ορολογία της ελληνικής φιλοσοφίας κυριολεκτικά "λεηλατήθηκε", κι έτσι μας προέκυψε ο "Χριστιανισμός του 4ου αιώνα", που είχε ελάχιστη έως καθόλου σχέση μ' εκείνον των δύο πρώτων αιώνων.
Έπρεπε όμως να κατασκευαστεί μια νέα συγκολλητική ουσία για την κατακερματισμένη κοινωνικά, εθνικά και πολιτιστικά ρωμαϊκή αυτοκρατορία...

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Κι ο Χριστιανισμός ήταν κάτι σαν τον ... ΣΥΡΙΖΑ!

To 1997 εκδόθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο "Η δίκη και ο θάνατος του Ιησού από την εβραϊκή σκοπιά".
Συγγραφέας του ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ και δικαστής Τσάιμ Κον.
Κατά τη γνώμη του αποκλειστικά υπεύθυνοι για την καταδίκη του Ιησού με την κατηγορία της εξέγερσης και της εσχάτης προδοσίας ήταν οι Ρωμαίοι.
Ο Ιησούς ήταν αγαπητός στο λαό, και οι θρησκευτικοί ηγέτες προσπάθησαν να τον σώσουν πείθοντάς τον να αποποιηθεί τον τίτλο του "Βασιλιά του Ισραήλ".
Καλώς ή κακώς, το Ισραήλ έναν βασιλιά είχε πλέον, τον Καίσαρα, κι όποιος αυτοαποκαλούνταν "Βασιλιάς" διέπραττε το αδίκημα της "εσχάτης προδοσίας" σύμφωνα με τη ρωμαϊκή νομοθεσία.
Την άποψη αυτή δεν πρέπει να σπεύσουμε να την απορρίψουμε.
Είναι γνωστό πως ο Ιησούς δεν απάντησε αρνητικά όταν ο Πιλάτος τον ρώτησε "αν είναι Βασιλιάς των Ιουδαίων".
Ουσιαστικά αυτοενοχοποιήθηκε στερώντας απ' τον Δικαστή του τη δυνατότητα να τον απαλλάξει, έστω "λόγω αμφιβολιών".
Οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων ήταν ένα απέραντο μωσαϊκό.
Στις τάξεις τους έβρισκες χιλιαστές, νεοπλατωνικούς, γνωστικούς, μανιχαίους, μοντανιστές, κοινωνικούς επαναστάτες, ακραίους αντιρωμαίους αλλά και φιλορωμαίους.
Στους τελευταίους ανήκαν εκείνοι που απέδιδαν την ευθύνη της σταύρωσης του Ιησού αποκλειστικά στους Ιουδαίους. 
Είχαν φτάσει μέχρι του σημείου ν' αγιοποιήσουν τον Πιλάτο, ισχυριζόμενοι πως στη συνέχεια του βίου του έγινε Χριστιανός και μαρτύρησε για την πίστη του.
Στη "φιλορωμαϊκή" χριστιανική πτέρυγα ανήκαν και οι συντάκτες της "Επιστολής", στην οποία ο Παύλος υποτίθεται πως προτρέπει τους πιστούς να δείχνουν υπακοή στους κυβερνήτες τους γιατί κάθε εξουσία προέρχεται απ' το Θεό.
Κι ενώ ο "Παύλος" υποδεικνύει την υπακοή στον Καίσαρα, ο ευαγγελιστής Ιωάννης με την "Αποκάλυψή" του ξεσηκώνει τους χριστιανούς σε πόλεμο μέχρις εσχάτων με το θηρίο-Νέρωνα!