Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Οι Καμπάνες της Κυριακής ΚΔ΄ (Α' Οικουμενική Σύνοδος)

Την Κυριακή η Εκκλησία μας τιμά τους 318 Επισκόπους που συμμετείχαν στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στη Νίκαια.
Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε τον Άρειο που θεωρούσε τον Χριστό όχι Θεό αλλά "τελειότερο κτίσμα" του Θεού Πατέρα.
Ευκαιρία, λοιπόν, να διατυπώσουμε κάποιους σχετικούς προβληματισμούς.
Κατά τη γνώμη μας η Εκκλησία έκανε ένα κρίσιμο λάθος: θεώρησε τα βιβλία της Αγίας Γραφής θεόπνευστα. Αυτό σημαίνει πως μέσα στις κτιστές λέξεις κρύβεται η Αλήθεια, άρα πρέπει να τις θέσουμε υπό το μικροσκόπιο της έρευνας...
Κι άνοιξαν έτσι οι Ασκοί του Αιόλου. Γιατί όλες οι αιρέσεις προήλθαν απ' την προσπάθεια ερμηνείας των "θεόπνευστων Γραφών".
Όμως τα Ευαγγέλια, οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές δεν γράφτηκαν για να αποτελέσουν Ιερά Κείμενα ούτε Δογματικά Εγχειρίδια της χριστιανικής θρησκείας.
Τα βιβλία αυτά έπρεπε η Εκκλησία μας να τα θεωρήσει "ενδεικτική βιβλιογραφία" της ιστορίας και της πίστης των πρώτων Χριστιανών. Και με βάση αυτά (κι όχι αποκλειστικά σ' αυτά) να διατυπώσει μια πολύ λιτή και συνοπτική δογματική διδασκαλία.
Δυστυχώς η Εκκλησία μας έπεσε στην παγίδα μιας αδιέξοδης δογματοληψίας. Παρήγαγε περισσότερα δόγματα απ' όσα η ίδια μπορούσε να καταναλώσει και η κοινωνία να αφομοιώσει...
Έτσι αυτοπαγιδεύτηκε, έβαλε γύρω απ' το λαιμό της μια σφιχτή θηλιά, στέρησε την ελευθερία των πιστών της και δημιούργησε μια ασφυκτική ατμόσφαιρα που κάθε άλλο παρά προάγει ολοκληρωμένες συνειδήσεις και προσωπικότητες.
Ας μην κοροϊδευόμαστε: Τα λεγόμενα "Ιερά Βιβλία" είναι ανθρώπινα δημιουργήματα με τις ατέλειες, τα λάθη, τις αντιφάσεις τους...
Σ' αυτά μπορεί κανείς άνετα να θεμελιώσει οποιαδήποτε άποψη. Όπως, λ.χ., ότι ο Χριστός ήταν Θεός, Υιός του Θεού, Μεσσίας, Μεσίτης, Απεσταλμένος, Αρχάγγελος, τέλειο κτίσμα, τα πάντα...
Το γράμμα και το πνεύμα της Καινής Διαθήκης είναι ανοιχτό σε κάθε ερμηνεία!
Κι ίσως εδώ να κρύβεται και το μεγαλείο του: αφήνει τεράστια περιθώρια να βρει σε αυτά ο καθένας μας αυτό που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία και στο χαρακτήρα του.
Εμείς που είμαστε ακραιφνείς μονοθεϊστές θα βρούμε στις "Γραφές" τα επιχειρήματα που αναζητάμε.
Όσοι έχουν μια πιο "πολυθεϊστική κουλτούρα" θα μείνουν κι αυτοί ικανοποιημένοι με την "τριαδικότητα του Θεού".
Η ουσία είναι να μην κολλήσουμε σε μια αδιέξοδη λεξιλαγνεία και εδαφιολογία.
Καλούμαστε να δώσουμε μεγάλο πνευματικό αγώνα, ο χρόνος που μας μένει είναι λίγος και δεν μας επιτρέπεται να τον σπαταλάμε σε βυζαντινισμούς, "οιμοιούσια" και "ομοούσια"...
Υ.Γ.: Κλείνω με ένα απόσπασμα του Κορανίου. Σημειωτέον, το Κοράνι θεωρεί τον Ιησού "μεγάλο προφήτη του Θεού", κι ίσως γι' αυτό ο Ιωάννης Δαμασκηνός θεωρούσε τον 8ο αιώνα το Ισλάμ (μια αυστηρά μονοθεϊστική θρησκεία) ως "χριστιανική αίρεση".
Σε κάποιο σημείο του Κορανίου ο Θεός (Αλλάχ) ρωτά τον Ιησού:
"Ω Ιησού, γιε της Μαριάμ, μήπως είπες στους ανθρώπους να λατρεύουν εσένα και τη μητέρα σου σαν Θεούς εκτός απ' τον Αλλάχ;".
"Δόξα σε σένα", είπε ο Ιησούς. "Ποτέ δεν θα έλεγα όσα δεν είχα δικαίωμα να πω. Ποτέ δεν τους είπα τίποτα παραπάνω απ' όσα με διάταξες να πω: να λατρεύετε τον Αλλάχ, τον Κύριό μου και τον Κύριό σας"...

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Τραγική αισιοδοξία...

Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν.
Οι Χριστιανοί είμαστε αισιόδοξοι.
Όχι αισιοδοξία αφελή, γλυκανάλατη, χαζοχαρούμενη.
Το κακό επικρατεί γύρω μας.
Το ξέρουμε, το βλέπουμε.
Αλλά έχει ημερομηνία λήξης.
Στα έσχατα θα νικηθεί.
Γι' αυτό και η δικιά μας αισιοδοξία είναι τραγική...

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Κίεβο Πετσέρσκι...

Οι Ρώσοι έγιναν Χριστιανοί με συνοπτικές διαδικασίες.
Τον πρώτο λόγο είχαν, φυσικά, οι διπλωματικές αποστολές.
Μόλις ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος τα «βρήκε» με τον ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρο, άνοιξε διάπλατα και ο δρόμος για τους ιεραποστόλους...
Ο Βλαδίμηρος παντρεύτηκε την αδελφή του Βασίλειου, την πριγκίπισσα Άννα (την καημενούλα), ασπάστηκε το Χριστιανισμό και υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να βαφτιστούν μαζικά στο Δνείστερο! Όσους αρνιόταν, τους έπνιγε στο ποτάμι!
Συνεπώς, εκείνη τη μέρα (γύρω στα 987) όλοι οι Ρώσοι βούτηξαν στα νερά. Είτε για να βαφτιστούν είτε για να πνιγούν...
Το Κίεβο είναι το λίκνο του ρώσικου έθνους και της ρούσικης ορθοδοξίας.
Κοντά στο σημείο που βαπτίστηκαν οι Ρώσοι του Βλαδίμηρου ιδρύθηκε στα 1062 η περίφημη Λαύρα του Κιέβου, γνωστή ως «Μονή Πετσέρσκι (= των σπηλαίων»), η «Ακρόπολη του ρώσικου μοναχισμού»! Ιδρυτές της οι μοναχοί Αντώνιος ο Αγιορείτης και Θεοδοσιος.
Ο Ρούσικος μοναχισμός μιμήθηκε σε όλα τον αντίστοιχο ελληνο-βυζαντινό. Με όλα τα καλά και τα κακά του...
Τα μικτά μοναστήρια σκανδάλιζαν τους πιστούς.
Το ίδιο και οι περιπλανόμενοι-ανέστιοι μοναχοί που εκμεταλλεύονταν τους αγαθούς και ευκολόπιστους χωρικούς.
Αλλά κι οι πανίσχυροι Τσάροι, μιμούμενοι τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες, έκλειναν στα μοναστήρια όσους ήθελαν να ξεφορτωθούν. Δηλαδή τις γυναίκες τους και τους πολιτικούς τους αντιπάλους...
Δεν ήταν λίγοι κι εκείνοι του γίνονταν μοναχοί λίγες ώρες πριν πεθάνουν! Πολλές φορές και ημιαναίσθητοι! Γιατί πίστευαν πως η αφιέρωσή τους στο Θεό, έστω και την ύστατη στιγμή, ανοίγει τις πύλες του ουρανού...
Στις περιπτώσεις αυτές έπαιρναν ένα μεγάλο ρίσκο: αν τελικά ο ετοιμοθάνατος τη σκαπούλαρε, ήταν υποχρεωμένος να μείνει μοναχός για όλη την υπόλοιπη ζωή του!
Έτσι την πάτησαν οι βυζαντινοί Μανουήλ Κομνηνός και Θεοδόσιος Βατάτζης, που είδαν κι έπαθαν να πετάξουν το ράσο μετά την ανάρρωσή τους...

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Οι Καμπάνες της Κυριακής (ΚΓ')

Οι "Πράξεις των Αποστόλων" περιγράφουν δυο θαύματα του Πέτρου: τη θεραπεία του παράλυτου Αινέα και την ανάσταση της Ταβιθά. 
Να μια καλή ευκαιρία να πούμε και δυο λόγια για τον απόστολο Πέτρο. Τον οποίον η Καθολική Εκκλησία θεωρεί ιδρυτή της, πρώτο επίσκοπό της, και σ' αυτόν θεμελιώνει ο Πάπας το πρωτείο του!
Για να μην μακρυγορούμε: δεν υπάρχει κανένα ιστορικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς αυτούς. Ούτε, φυσικά, πως ο Πέτρος μαρτύρησε στη Ρώμη.
Το πιθανότερο είναι πως ο Πέτρος δεν πήγε ποτέ στη Ρώμη.
Όλος αυτός ο "μύθος" βασίζεται στην πρώτη επιστολή του Πέτρου, που αναφέρει ως τόπο συγγραφής την "Βαβυλώνα".
Οι ερμηνευτές θεωρούν πως γράφοντας "Βαβυλώνα" ο Πέτρος εννοεί τη Ρώμη, λόγο της μεγάλης.διαφθοράς που επικρατούσε εκεί.
Αλλά αυτή είναι μια πολύ "τραβηγμένη" ερμηνεία. 
Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι το όνομα «Βαβυλώνα» αναφέρεται στην πόλη του Ευφράτη και όχι στη Ρώμη. Άλλωστε, στην αρχαία πόλη της Βαβυλώνας και στα περίχωρά της κατοικούσαν πολλοί Ιουδαίοι. 
Η Αγία Γραφή δεν περιέχει καμιά ένδειξη για το ότι με τη λέξη «Βαβυλώνα» εννοείται ειδικά η Ρώμη ούτε αναφέρει ότι ο Πέτρος βρέθηκε ποτέ στη Ρώμη. 
Ο πρώτος που ισχυρίστηκε ότι ο Πέτρος υπέστη μαρτυρικό θάνατο στη Ρώμη ήταν ο Διονύσιος, επίσκοπος της Κορίνθου το δεύτερο ήμισυ του δεύτερου αιώνα. 
Νωρίτερα, ο Κλήμης της Ρώμης, αν και μνημονεύει μαζί τον Παύλο και τον Πέτρο, τονίζει ότι μόνο ο απόστολος Παύλος κήρυξε και στην Ανατολή και στη Δύση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Πέτρος ουδέποτε πήγε στη Δύση. 
Εφόσον, όπως φαίνεται, ο άγριος διωγμός των Χριστιανών από τη ρωμαϊκή κυβέρνηση (υπό τον Νέρωνα) δεν είχε αρχίσει ακόμη, ο Πέτρος δεν είχε κανέναν λόγο να συγκαλύψει την ταυτότητα της Ρώμης χρησιμοποιώντας άλλο όνομα. 
Όταν ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους, στέλνοντας χαιρετισμούς σε πολλούς στη Ρώμη ονομαστικά, παρέλειψε τον Πέτρο. Αν ο Πέτρος ήταν εξέχων επίσκοπος εκεί, θα ήταν απίθανο να τον παραλείψει. 
Επίσης, το όνομα του Πέτρου δεν συμπεριλαμβάνεται στα ονόματα εκείνων που στέλνουν χαιρετισμούς μέσω των επιστολών τις οποίες έγραψε ο Παύλος από τη Ρώμη —Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, 2 Τιμόθεο, Φιλήμονα, Εβραίους.