Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Οι Καμπάνες της Κυριακής ΙΕ’ (Η θεραπεία των δέκα λεπρών)

Τι μας λέει το Ευαγγέλιο της Κυριακής;
Πως ο Χριστός θεράπευσε δέκα λεπρούς.
Κι απ’ αυτούς μόνο ο ένας γύρισε να τον ευχαριστήσει!
Τι απέγιναν οι άλλοι;
Έτρεξαν να γευτούν, να χαρούν, να ζήσουν όσα μέχρι τότε στερήθηκαν.
Σκόρπισαν μέσα στα πράγματα του κόσμου, στην προσπάθεια να γλεντήσουν την υγειά τους, κι έχασαν τον εαυτό τους...
Συνηθισμένη ιστορία.
Σαν βρεθούμε σε ανάγκη παρακαλούμε, τρέχουμε στο Θεό και στις εκκλησιές, ανάβουμε κεράκια, κάνουμε τάματα και μετάνοιες.
Κι όταν περάσει το κακό, τ’ αφήνουμε όλα, ξεχνάμε τα πάντα...
Μοιάζουμε με τον οδηγό του ανέκδοτου.
Που έψαχνε μια ώρα στο Παγκράτι να παρκάρι, δεν εύρισκε και στο τέλος αποφάσισε να προσευχηθεί:
«Θεέ μου, κάνε να βρω μια θεσούλα μόλις στρίψω δεξιά, και θα κάνω τα πάντα για σένα. Θ’ αλλάξω, θα πηγαίνω κάθε μέρα εκκλησία, σε παρακαλώ...».
Κόβει, που λέτε, δεξιά και ... τσαφ... να μια θεσάρα όλη δικιά του.
Κοιτάζει τότε ο Ελληνάρας στον ουρανό και λέει:
«Θεέ, άκυρον, βρήκα...».

4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ευτυχώς εμείς δεν παρακαλάμε, επειδή είτε προσευχηθούμε είτε όχι, δεν πρόκειται να πάρουμε τίποτα...

Δε μου λες; Τάμα το είχες κι άρχισες το θεολογικό κήρυγμα ή κάποια άλλη στόχευση;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ε καλά... αν προσευχηθείς με τον ίδιο τρόπο που ζητάς ρουσφέτι από έναν πολιτικό, σίγουρα δεν θα πέρεις τίποτα...

Κοίτα, το «κήρυγμα» το άρχισα εδώ και καιρό.
Άλλωστε, νομιμοποιούμε και τυπικά αφού πυχιώθηκα κι ως θεολόγος.
Όσο για το κίνητρο... τι να σου πω;
Λες να ισχύει αυτό που λέει ο ψαλμός του Δαυίδ «διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι»;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Βρε κι εγώ θρησκειολογία κοινωνιοανθρωπολογικά ειδικεύτηκα, αλλά δεν το πήρα μονοκοπανιά...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πρώτον, εσύ δεν προσεγγίζεις το φαινόμενο της θρησκείας βιωματικά, και, δεύτερον, δεν είμαι και τόσο «μονόπατος» όσο λες...
Αντιθέτως, κατά γενική ομολογία, με διακρίνει ευρύτητα πνεύματος.