Οι Καμπάνες της Κυριακής ΣΤ’ (Επιτυχία κι αποτυχία)

Εκείνη τη νύχτα οι ψαράδες στη Γεννησαρέτ δεν είχαν πιάσει ούτε σαρδέλα!
Απόλυτη αποτυχία.
Τούτοι, όμως, δεν γογγύζουν! Ούτε ανεβοκατεβάζουν καντήλια! Ούτε πιάνουν τους καφενέδες, ούτε το ρίχνουν στα ζάρια ή στα χαρτιά, «για να πάνε κάτω τα μαράζια»...
Αγαπημένοι κι αδελφωμένοι κάθονται στην ακροθαλασσιά κι υπομονετικά ξεμπλέκουν και καθαρίζουν τα διχτάκια τους.
Κι εμφανίζεται ξαφνικά ο Χριστός.
Και χωρίς πολλά-πολλά, τους διακόπτει απ’ τη δουλειά τους, και τους ζητάει να ξαναρίξουν το ψαροκάικο στο νερό. Ήθελε να το μετατρέψει σε πλωτό άμβωνα για να διδάξει στα πλήθη που είχαν μαζευτεί στην παραλία.
Κι οι ψαράδες, παρά την κούραση, την αϋπνία και τη στενοχώρια τους, χωρίς να βγάλουν «κιχ», κάνουν αμέσως υπακοή!
Για πες σε κάποιον, σήμερα, ν’ αφήσει το χουζούρι του την Κυριακή το πρωί, και να πάει στην εκκλησία. Αυτομάτως έγινες ο μεγαλύτερος εχθρός του!
Αλλά κι αυτός ο Χριστός, ρε παιδί μου, όλο σε μπελάδες τους βάζει!
Δεν φτάνει που τόσες ώρες τους χασομέρησα, να τος πάλι π’ αρχίζει τα «τρελά του»!
«Φορτώστε τα δίχτυα και βγέστε στ’ ανοιχτά να ψαρέψετε», τους λέει.
Μιλάμε για θεότρελα πράγματα τώρα.
Εδώ όλη νύχτα δεν έπιασαν λέπι, κι αυτός τους λέει να ψαρέψουν το καταμεσήμερο...
Κι όμως! Εκείνοι έκαναν πάλι υπακοή! Κι ας σήμαινε γι’ αυτούς νέα ταλαιπωρία, νέα αποτυχία, και ξανά-μανά ξεμπλέξιμο και καθαρισμό των διχτυών...
Έλα, όμως, που για μια ακόμη φορά ανατρέπεται η κοσμική λογική. Και τα δίχτυα τους γέμισαν ψάρια, και τα καράβια κόντεψαν να βουλιάξουν απ’ το βάρος!
Αν ήμασταν εμείς στη θέση τους θα τρέχαμε να τα πουλήσουμε στην αγορά, να παντελονιάσουμε τα φράγκα και να τα φάμε στις πουτάνες!
Και, φυσικά, θα κάναμε το Χριστό «οικότροφο»! Σιγά μην αφήναμε να χαθεί τέτοιο «γούρι»! Αλλά με έναν όρο: να μην μας πολυπρίζει με τα κηρύγματα...
Ο Πέτρος, όμως, δεν ήταν ένας από μας , τα «παλιογούρουνα»!
«Κύριε», του λέει, «κατέβα σε παρακαλώ απ’ το καράβι μου! Εγώ είμαι πολύ αμαρτωλός και δεν μου αξίζει τέτοια τιμή»!
Μέσα σε λίγες ώρες, οι μετέπειτα Απόστολοι, πέρασαν απ’ την απόλυτη απελπισία στην απόλυτη ευτυχία.
Παρέμειναν, όμως, το ίδιο πιστοί, υπάκουοι και ταπεινοί!
Κι όπως είπε ο Χριστός, στον δούλο που θα αποδειχθεί τίμιος και πιστός στα λίγα, θα του δώσω πολύ περισσότερα.
Κι όποιος αποδειχθεί άφρων κι αχάριστος στα πολλά, θα του τα πάρω όλα...