Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ένας γάιδαρος σοφός, αγιονορείτης!

Από πάνω ο γερο-Άθωνας απόψε ντύθηκε αρχιμανδρίτης.
Φόρεσε ούλα τα νέφια του, κατάμαυρα επανωκαλύμαυχα...
Οι ανατολές των φεγγαριών, κόκκινες Σαλώμες...
Σηκώνεται άνεμος νυχτερινός, μαίνονται τα στοιχειά.
Κρίμα ... κι ήταν τόσο γλυκά το δειλινό!
Τέτοιες ώρες βουίζει η μόνωση των Αιώνων...
Τι βαράθρωση της λεπτής σκέψης!
Στα πόδια μας σπάζουν τ' άγρια κύματα.
Ζωντανεύουν οι πειρατές οι ποντογύριστοι, οι θαλασσοπνιγμένοι...
Στα νερά τούτα δεν "πιάνει" άγκυρα. Ίλιγγος! Τι σκοτεινή και τι βαθιά...
Εδώ, στα υψώματα της ερημιάς, είδα ψες όνειρο να φιλάω στο στόμα την παιδική μου φίλη!
Τότες δεν φιληθήκαμε.
Και την εφίλησα εδώ, μ' όλη την έννοια την υγρή του ερωτικού φιλιού, μια νύχτα τ' Άγιου Όρους!
Το γιόμα, ο αρχοντάρης βάλθηκε να τον κεράσει κανάτες το κρασί με τη μυριστική τη δάφνη ευωδιασμένο.
"Ευλογημένο να 'ναι!". Και πίνει τη μια κανάτα.
"Και δεν πίνεις αδελφέ μου και τη δεύτερη, κρασί είναι, θα σε στηρίξει! Πώς να μην πιεις στην υγειά και μένανε;". Την πίνει κι αυτή...
Κι ακλούθησαν κι άλλες κανάτες, πολλές, στην υγειά του ηγουμένου, του αρχοντάρη, του βηματάρη, του καμπανάρη, του κονακτζή, του προσμονάρη...
Κι ήρθε και στρουβουλίστηκε η κεφαλή του!
Ξυπνάει την αυγή πεισματωμένος με την ακράτεια του εαυτού του!
Συναντάει στο λιβαδάκι ένα γαϊδούρι.
Του δίνει έναν κουβά νερό!
"Πιες τον γάιδαρέ μου, αδελφέ μου, στην υγειά του πορτάρη!". Πίνει ο γάιδαρος τον κουβά.
Τότες του δίνει και δεύτερο, στην υγειά του σερδάρη.
Και δεν τον πίνει ο γάιδαρος τον δεύτερο κουβά, μήτε που γύρισε να τον κοιτάξει!
Κι έτσι εφάνη ο γάιδαρος σοφότερος εκείνου που παινευόταν για τις θεολογικές του γνώσεις...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Πρέπει να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία;

Το σωστό ερώτημα δεν είναι "αν πρέπει να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία" (αυτό το θεωρούμε δεδομένο), αλλά "ποια εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να φορολογηθεί"!
Στην Εκκλησία ανήκουν πολλές κατηγορίες ακινήτων, και, ανάλογα, διαφοροποιείται και η απάντηση. Πιο συγκεκριμένα:
1) Όσα ακίνητα της Εκκλησίας βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, αποτελούν δασικές εκτάσεις ή, για άλλους νομικούς λόγους, είναι δεσμευμένα και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, δεν πρέπει να φορολογηθούν. Οι εκτάσεις αυτές, για να πάψει η Εκκλησία να τις χρεώνεται χωρίς λόγο, θα πρέπει να μεταβιβαστούν με συμβολικό αντάλλαγμα στο Δημόσιο, σε Δήμους ή σε φορείς που η Πολιτεία θα υποδείξει.
2) Ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας έχει ήδη εδω και πολλά χρόνια, καταπατηθεί. Δεν είναι σκόπιμο για την Εκκλησία ν' αρχίσει εις βάρους τους μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες. Οι περισσότεροι καταπατητές είναι φτωχοί άνθρωποι, και δεν υπάρχει λόγος η Εκκλησία να προκαλέσει, για μια ακόμα φορά, την κοινωνία. Αλλά είναι άδικο να φορολογηθεί και γι' αυτή την περιουσία. Ας μεταβιβάσει, λοιπόν, νόμιμα και τα ακίνητα αυτά στους ήδη καταπατητές, έναντι συμβολικού ανταλλάγματος.
3) Οι ιεροί ναοί, τα πνευματικά κέντρα και τα ακίνητα που στεγάζουν τα φιλανθρωπικά ιδρύματα της Εκκλησίας, μπορεί να έχουν μεγάλη αντικειμενική αξία αλλά δεν μπορούν ούτε να εκποιηθούν ούτε να αξιοποιηθούν εμπορικά. Κατά τη γνώμη μου τα ακίνητα αυτά δεν πρέπει να φορολογηθούν.
4) Τα συνοδικά και επισκοπικά μέγαρα, τα ακίνητα που στεγάζονται οι διοικητικές και οικονομικές της υπηρεσίες, τα τυπογραφία, οι αποθήκες, και, γενικά, όλα τα υπόλοιπα, αστικά και μη, ακίνητα που μπορούν να εκποιηθούν, εκμισθωθούν ή ιδιοχρησιμοποιηθούν, πρέπει να φορολογηθούν με τον συντελεστή που θα ορίσει η πολιτεία για κάθε ιδιοκτήτη, φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
Υ.Γ.: αν η διοίκηση της Εκκλησίας επικαλείται τη νομική της ιδιότητα ως ΝΠΔΔ για να αποφύγει τη φορολόγηση, υπάρχει λύση: να πάψει η Εκκλησία να αποτελεί ΝΠΔΔ! Ίσως είναι μια καλή αφορμή για να χωριστεί επιτέλους από το Κράτος!

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Εκκλησία: απ' το "γλωσσόκομον" στο real estate

Ας ξεκινήσουμε με μερικές βασικές αλήθειες για την εκκλησιαστική περιουσία:
1) Δεν είναι κακό να διαθέτει η εκκλησία περιουσία για να καλύπτει τις υλικές και πνευματικές της ανάγκες, και να ασκεί το φιλανθρωπικό της έργο.
2) Και η ομάδα του Χριστού και των 12 μαθητών του είχαν κοινό ταμείο (το λεγόμενο "γλωσσόκομον"). Το γεγονός πως διαχειριστής του ήταν ο Ιούδας, το αφήνω ασχολίαστο...
3) Και στους τρεις πρώτους αιώνες η ρωμαϊκή εξουσία και νομοθεσία επέτρεπε και προστάτευε το δικαίωμα της χριστιανικής εκκλησίας να έχει περιουσία. Ακόμα και στους σκληρότερους διωγμούς, τα φαινόμενα δήμευσης της περιουσίας της ήταν περιορισμένα
4) Η τεράστια ακίνητη εκ/κή περιουσία αρχίζει να διαμορφώνεται επί Βυζαντίου. Αυτοκράτορες, πρίγκιπες, αξιωματούχοι, στρατηγοί κλπ συνήθιζαν να κάνουν μεγάλες δωρεάς στα μοναστήρια είτε από λόγους ευλάβειας είτε για να εξαγοράσουν πολιτική επιρροή! Μόνο οι εικονομάχοι αυτοκράτορες προχώρησαν σε βίαιες δημεύσεις της μοναστηριακής περιουσίας.
5) Επί Οθωμανών η περιουσία της εκκλησίας πολλαπλασιάζεται Όχι μόνο άκληροι χριστιανοί αλλά και Οθωμανοί αξιωματούχοι και μέλη της σουλτανικής οικογένειας της δωρίζουν τεράστιες εκτάσεις. Στην Ελλάδα η εκκλησία γίνεται ιδιοκτήτρια του 1/4 των καλλιεργήσιμων εδαφών της.
6) Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας η εκκλησία λειτουργούσε και σαν "off shore εταιρεία"! Λόγω των φοροαπαλλαγών, πολλοί χριστιανοί αγρότες, για να γλυτώσουν τη "δεκάτη", μεταβίβαζαν εικονικά την περιουσία τους σε κάποια μονή και η ίδιοι συνέχιζαν να την καλλιεργούν και να καρπώνονται τα προϊόντα της. Βέβαια, όταν πέθαιναν, η περιουσία τους έμενε στα χέρια των μοναχών...
7) Για να είμαστε ειλικρινείς, οι πολυάριθμες σχολές που λειτουργούσαν επί τουρκοκρατίας, συνήθως στις εγκαταστάσεις κάποιου μοναστηριού, συντηρούνταν απ' την περιουσία που αποκτήθηκε με κάποιον απ' τους παραπάνω τρόπους.
8) Με την απελευθέρωση, το ελληνικό κράτος αρχίζει την επιθετική απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τα περισσότερα ακίνητά της πέρασαν στα χέρια του κράτους ή ακτημόνων κατά την περίοδο της βαυαροκρατίας και τη δεκαετία 1922-1933 (για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μ. Ασίας). Ως αντάλλαγμα η πολιτεία ανέλαβε τη μισθοδοσία των εφημερίων (1945) και επισκόπων (1980).