Η "πεθαμένη" Πολιτεία ...

Η καλοκαιρινή Ελλάδα λάμπει ολόγυρά μας πασίχαρη! Το Όρος ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά, κάτω από αγέρωχους κοκκινωπούς, σταχτιούς, γαλαζοπράσινους βράχους ...
Είναι πάντα βυθισμένο στη σιωπή του. Το μόνο πλάσμα του Θεού που έχει το δικαίωμα να τραγουδήσει είναι το αηδόνι στη βαθειά φυλλωσιά! Ουρλάζιουν και τα τσακάλια μέσα στη νύχτα. Και κάπου-κάπου λαλεί πετεινός, ασυλλόγιστος, ερημίτης κι αυτός ... Η φωνή του Όρους είναι η ψαλμωδία.
Όρος δεν είναι μόνο φύση, τέχνη, πίστη, παράδοση, ιστορία. Είναι κάτι πολύ περισσότερο ... είναι Νόημα! Αν δεν κάμεις δικό σου το Νόημα, ξένος πηγαίνεις και ξένος επιστρέφεις!
Το Όρος είναι αντιθηλυκή Πολιτεία. Είναι το ξόρκισμα της γυναίκας. Εδώ η στέρηση κι ο θάνατος γίνονται πρόγραμμα και σκοπός! Ο Παπαντωνίου το ονόμασε "πεθαμένη Πολιτεία": "Τα χαμόγελα της ζωής δεν λείπουν απ' την πεθαμένη πολιτεία. Είναι κάτι μπαλκόνια με γλάστρες, κάτι παράθυρα με κουρτίνες ... Τώρα θα δεις, νομίζεις, και το γυναικείο χέρι που θα σιάξει τα κουρτινάκια, που θα ποτίσει τα βασιλικά ...μα η τρελή φαντασία σου χάνεται και ξαναβλέπεις εκείνο που είναι: μια κοινωνία χωρίς γυναίκα!".
Είναι μια "κοινωνία με γενειάδες" που ανατριχιάζουν στο δροσερό αεράκι του καλοκαιριού μες στη σιωπή, τη μοναξιά, την άπλετη ηλιολαμπή ...